Poprawa jakości życia w wyniku edukacji niewidomych chorych na cukrzycę

INTRODUCTION. Educating blind diabetics is one of the ways of rehabilitation which enables the patients to function by themselves. MATERIAL AND METHODS. The analysis surrendered twelve patients adherent to Polish Association of the Blind (42% females, 58% males) aged from 42-76 years (average 58.9 &plusmn; 11.2). The duration of illness varied from 5 to 34 years (average 17.6 &plusmn; 8.4), insuline injections were administered to nine patients, and oral hypoglicemic medicine &#8212; to three ones. The initial and after three months examination included: body mass measurement, fasting blood glucose (FPG), postprandial blood glucose (PPBG), glycosylated haemoglobin (HbA1c), frequency of hypoglycaemia, patients&#8217; knowledge about diabetes (basing on 14-points test), estimation of a state of rehabilitation &#8212; concerning 70 everyday life activities. Group and individual diabetic training has been carried out. RESULTS. After three month of education, the patients&#8217; knowledge increased from average 46.7 &plusmn; 9.9 points from the test to 66.4 &plusmn; 4.5, P < 0.01, (at maximum number of points = 70). The metabolic control of diabetes has not changed considerably before and after the examination (FBG 151.8 &plusmn; &plusmn; 52.6 mg/dl vs 147.0 &plusmn; 50.3 mg/dl, PPBG 170.5 &plusmn; 57.2 mg/dl vs 164.7 &plusmn; 52.4 mg/dl, HbA1c 8.0 &plusmn; 1.4% vs 8.3 &plusmn; 1.6%). After three month of investigation, the profitable changes in patients lifestyle and state of rehabilitation has been acquired in 82% of the patients. CONCLUSIONS. Diabetic training of blind patients improved their lifestyle and state of rehabilitation. The index of metabolic control of diabetes has not changed considerably during that time.WSTĘP. Edukacja niewidomych i słabowidzących chorych na cukrzycę jest jedną z form ich rehabilitacji, umożliwiającą uniezależnienie od otoczenia. MATERIAŁ I METODY. Analizie poddano 12 pacjentów, członków Polskiego Związku Niewidomych (42% stanowiły kobiety, 58% mężczyźni), w wieku 42-76 lat (średnia 58,9 &plusmn; 11,2 roku), u których czas trwania choroby wynosił 5&#8211;34 lat (średnio 17,6 &plusmn; 8,4 roku). Insulinoterapię stosowano u 9 chorych, doustne leki hipoglikemizujące &#8212; u 3 osób. Badanie wstępne oraz wykonane po 3 miesiącach obejmowało: pomiar masy ciała, glikemii na czczo (FBG, fasting blood glucose), glikemii poposiłkowej (PPBG, postprandial blood glucose), stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c) i ocenę częstości hipoglikemii, poziomu wiedzy pacjentów o cukrzycy na podstawie testu 14 pytań, ocenę zachowań zdrowotnych i stanu rehabilitacji z wykorzystaniem skali dotyczącej wykonywania 70 codziennych czynności. Ponadto przeprowadzono szkolenia diabetologiczne &#8212; grupowe i indywidualne. WYNIKI. Po 3 miesiącach edukacji poziom wiedzy chorych wzrósł (ze średniej wyrażonej punktacją uzyskanę w teście, równą 46,7 &plusmn; 9,9 do 66,4 &plusmn; 4,5 punktów, p < 0,01, przy maksymalnej liczbie punktów = 70). Zarówno glikemia na czczo, glikemia poposiłkowa, jak i stężenie HbA1c nie różniły się istotnie przed badaniem i po nim (FBG = 151,8 &plusmn; 52,6 mg/dl vs. 147,0 &plusmn; 50,3 mg/dl, PPBG = 170,5 &plusmn; 57,2 mg/dl vs. 164,7 &plusmn; 52,4 mg/dl, HbA1c = 8,0 &plusmn; 1,4% vs. 8,3 &plusmn; 1,6%). Po 3 miesiącach badania zaobserwowano korzystne zmiany w zachowaniach zdrowotnych. Poprawę stanu rehabilitacji uzyskano u 82% badanych chorych. WNIOSKI. Przeprowadzone szkolenie diabetologiczne słabowidzących i niewidomych chorych na cukrzycę poprawiło poziom ich wiedzy o cukrzycy. U większości badanych zaobserwowano korzystne zmiany w zachowaniach zdrowotnych oraz poprawę stanu rehabilitacji. Wskaźniki kontroli metabolicznej cukrzycy nie zmieniły się znacząco podczas obserwacji