Korelaty kliniczne i kognitywne objawów schizofazji

Background. Language disorders are one of the most important characteristics of schizophrenia. They were formerly described by Bleuler as disorders of association and as formal thoughts disorder in DSM III R. However, there is a large group of schizophrenic patients, who never present typical language disorders, defined by authors (Czernikiewicz, Wozniak) as schizophasia. According to these information, authors try to find out, which clinical symptoms of schizophrenia and cognitive deficits typical for this psychosis correlate with high level of schizophasia. Material and methods. We assessed linguistic, clinical and cognitive status of 30 patients who fulfilled DSM IV diagnostic criteria of schizpohrenia and DSM III criteria of chronicity. All subjects were divided into two subgroups according to the total score in TLC Scale by Andreasen: 1) Subgroup S with high or extremely high level of thought, language and communication disorders (n = 18) and 2) subgroup N without schizophasia symptoms according to TLC Scale (n = 12). The same battery of psychometric and cognitive measures was used for both groups. Conclusions. 1. Patients with high or extremely high level of schizophasia had significantly poorer results in: 1) global assessment of mental state (CGI); 2) global assessment of psychosocial functioning (GAF) and 3) all positive symptoms of schizophrenia (SAPS) and four negative symptoms of schizophrenia (except apathy and avolition). 2. Cognitive correlates of insomnia were: executive memory, verbal fluency, auditory and visual memory disorders.Wstęp. W niniejszej pracy na podstawie zarówno danych z literatury, jak i doświadczenia klinicznego założono wstępnie, że jedną z charakterystyk przewlekłej schizofrenii jest występowanie w obrazie klinicznym objawów patologii języka - schizofazji. Jednocześnie u wielu chorych na schizofrenię, w tym u osób przewlekle chorych, nie stwierdza się objawów schizofazji. Celem pracy była ocena, jakie są korelaty kliniczne i poznawcze schizofazji lub jej braku. Materiał i metody. Autorzy niniejszej pracy przebadali 30 pacjentów, którzy spełniali kryteria schizofrenii według DSM IV i przewlekłości tej psychozy według DSM III-R. Kryterium podziału badanych na dwie podgrupy stanowiły wyniki według skali TLC według Andreasen: 1) pacjenci z podgrupy z wysokim poziomem schizofazji (podgrupa S; n = 18) mieli wynik ogólny w skali TLC, wskazujący na schizofazję na poziomie ciężkim lub ekstremalnie wysokim (3 lub 4 punkty oceniające ogólną patologię myślenia, języka i komunikacji); 2) grupa N (n = 12) nie wykazywała żadnej patologii w tym parametrze. W badaniu obydwu podgrup wykorzystano baterię narzędzi oceniających objawy kliniczne i deficyty poznawcze typowe dla schizofrenii. Wnioski. 1. Badani pacjenci, długotrwale chorujący na schizofrenię, charakteryzowali się znacząco gorszym stanem psychicznym, niższym poziomem funkcjonowania psychosocjalnego, a także znacząco wyższym poziomem wszystkich objawów syndromu pozytywnego schizofrenii i prawie wszystkich objawów syndromu negatywnego schizofrenii (poza apatią i awolicjalnością). 2. U badanych wysoki poziom schizofazji korelował z licznymi deficytami poznawczymi w postaci: zaburzeń pamięci operacyjnej, gorszych wyników we fluencji słownej, a także zaburzeń pamięci słuchowej i wzrokowej