Jak współczesne badania psychologiczne mogą przyczynić się do indywidualizacji diagnostyki oraz terapii depresji i lęku?

Prezentowana praca ma na celu przedstawienie nowatorskiego i opartego na wynikach badań psychologicznych podejścia do zaburzeń depresyjnych i lękowych, najczęściej występujących w populacji ogólnej zaburzeń psychicznych. Depresja i lęk są zazwyczaj w codziennej praktyce klinicznej opisywane w oparciu o funkcjonujące systemy klasyfikacyjne. Klasyfikacje pomimo swoich licznych i istotnych zalet mają również ograniczenia. Jednym z nich jest to, że klinicyści dopasowują listę objawów występujących u pojedynczego pacjenta do kategorii diagnostycznej. Jednocześnie mają jednak świadomość, że każdy człowiek w typowy dla siebie sposób przeżywa swoją depresję lub lęk. Nadal brakuje badań i narzędzi, które przybliżają specjalistów do indywidualnego podejścia do każdej osoby na etapie diagnozy i leczenia opisywanych zaburzeń psychicznych. Przegląd literatury wskazuje na istnienie licznych nieścisłości w wynikach badań na temat podobieństw i różnic w lęku i depresji. Szczególnie dotyczy to takich obszarów jak: struktura afektu, strategii regulacji emocji oraz funkcjonowanie uwagi. Autorka nowatorskiej typologii lęku i depresji podkreśla, że do wymienionych różnic i niejasności w wynikach może przyczyniać się wysoka współwystępowalność tych zjawisk, a także jednocześnie niska moc dyskryminacyjna stosowanych metod diagnostycznych (takich jak ICD-10, DSM-5). Dodatkowo niejako zwyczajowe traktowanie lęku i depresji jako jednorodnych kategorii diagnostycznych w codziennej praktyce klinicznej. Prezentowana koncepcja psychologiczna może przybliżać nas do lepszego poznania bardziej indywidualnych niż w klasyfikacjach międzynarodowych typów depresji i lęku, a także różnic w psychologicznym funkcjonowaniu poszczególnych osób. Takie podejście w przyszłości może zaowocować również bardziej indywidualnym podejściem na etapie leczenia obu opisywanych zaburzeń psychicznych.Prezentowana praca ma na celu przedstawienie nowatorskiego i opartego na wynikach badań psychologicznych podejściado zaburzeń depresyjnych i lękowych, najczęściej występujących w populacji ogólnej zaburzeń psychicznych. Depresjai lęk są zazwyczaj w codziennej praktyce klinicznej opisywane na podstawie funkcjonujących systemów klasyfikacyjnych.Klasyfikacje pomimo swoich licznych i istotnych zalet mają również ograniczenia. Jednym z nich jest to, że klinicyścidopasowują listę objawów występujących u pojedynczego pacjenta do kategorii diagnostycznej. Jednocześnie mająjednak świadomość, że każdy człowiek w typowy dla siebie sposób przeżywa swoją depresję lub lęk. Nadal brakujebadań i narzędzi, które przybliżają specjalistów do indywidualnego podejścia do każdej osoby na etapie diagnozy i leczeniaopisywanych zaburzeń psychicznych. Przegląd literatury wskazuje na istnienie licznych nieścisłości w wynikachbadań na temat podobieństw i różnic w lęku i depresji. Szczególnie dotyczy to takich obszarów, jak: struktura afektu,strategie regulacji emocji oraz funkcjonowanie uwagi. Małgorzata Fajkowska, autorka nowatorskiej typologii lękui depresji podkreśla, że do wymienionych różnic i niejasności w wynikach może przyczyniać się wysoka współwystępowalnośćtych zjawisk, a także jednocześnie niska moc dyskryminacyjna stosowanych metod diagnostycznych (takich jakICD-10, DSM-5). Dodatkowo niejako zwyczajowe traktowanie lęku i depresji jako jednorodnych kategorii diagnostycznychw codziennej praktyce klinicznej. Prezentowana koncepcja psychologiczna może przybliżać do lepszego poznaniabardziej indywidualnych niż w klasyfikacjach międzynarodowych typów depresji i lęku, a także różnic w psychologicznymfunkcjonowaniu poszczególnych osób. Takie podejście w przyszłości może zaowocować również bardziej indywidualnympodejściem na etapie leczenia obu opisywanych zaburzeń psychicznych