Inercja terapeutyczna w leczeniu nadciśnienia tętniczego wśród lekarzy rodzinnych i kardiologów w Polsce

Background There were three large population-based programscarried out in Poland to characterize the problem ofarterial hypertension- Pol-MONICA, NATPOL andWOBASZ. It was possible to estimate the percentage ofproperly treated hypertension patients, which increasedfrom 12% in 2002 to 26% in 2011.Material and methods Study concerning therapeutic inertiain hypertension treatment among general practitionersand cardiologists in Poland was carried out in 2009-10. Itwas attended by 4195 people aged 18-92 years (mean47.9±11.01 years), including 42.4% women and 57.6%men. Every patient had three visits. In the study took part246 physicians. The percentage of patients with well-controlledhypertension was defined as the ratio of patientscurrently treated for hypertension who achieved a goalblood pressure (< 140/90 mmHg) and the total number ofparticipating hypertension patients.Results The percentage of patients with systolic blood pressurevalues above 140 mm Hg was during following threevisits, respectively 84.4%, 53.9% and 26.8%, and withdiastolic blood pressure values above 90 mm Hg, respectively74.1%, 38.1% and 19.1%. In these patients, treatmentwas changed during subsequent visits, respectively in82.4%, 58% and 40.3% of cases.Conclusions The factors that can positively influencetherapeutical inertia are: improvement of physician educationconcerning arterial hypertension treatment and currentguidelines knowledge, hypertension treatment usingcombination drugs, coexistence of other cardiovascular system’sdiseases, patient’s possibility to do phone or radioreports of his blood pressure valuesWstęp W Polsce realizowane były dotychczas 3 dużeprogramy populacyjne mające na celu scharakteryzowanieproblemu nadciśnienia tętniczego: Pol-MONICA, NATPOL i WOBASZ. Pozwoliło to naoszacowanie odsetka pacjentów z prawidłowo leczonymnadciśnieniem, który wynosił 12% w 2002 rokui wzrósł do 26% w 2011 roku.Materiał i metody Badanie dotyczące problemuinercji terapeutycznej w leczeniu nadciśnienia tętniczegowśród lekarzy rodzinnych i kardiologóww Polsce prowadzone było w latach 2009–2010. Uczestniczyłow nim 4195 osób w wieku 18–92 lat (śr. 47,9± 11,01 lat), w tym 42,4% kobiet i 57,6% mężczyzn.U każdego pacjenta przeprowadzono 3 wizyty.W badaniu wzięło udział 246 lekarzy. Odsetek osóbz dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczymzdefiniowano jako stosunek osób aktualnie leczonychz powodu nadciśnienia, u których uzyskanonormalizację ciśnienia tętniczego (<140/90 mm Hg),do ogółu osób, u których w czasie badania stwierdzononadciśnienie tętnicze.Wyniki Odsetek pacjentów z wartościami ciśnienia skurczowego powyżej górnej granicy normy, to znaczypowyżej 140 mm Hg wynosił w kolejnych trzechwizytach odpowiednio 84,4%, 57,5% i 38,6%, a z wartościamiciśnienia rozkurczowego powyżej górnejgranicy normy, to znaczy 90 mm Hg, odpowiednio74,6%, 43,0% i 30,5%. W odniesieniu do tych pacjentówterapia uległa zmianie podczas kolejnych wizyt,odpowiednio w 82,4%, 58% i 40,3% przypadków.Wnioski Do czynników mogących pozytywnie wpłynąćna zjawisko inercji terapeutycznej należą: poprawawykształcenia lekarzy w zakresie leczenianadciśnienia tętniczego i znajomości obowiązującychzaleceń, stosowanie preparatów złożonych,ograniczona liczba wizyt lekarskich w danej jednostceczasu, współistnienie innych chorób układu sercowo-naczyniowego oraz możliwość telefonicznegolub radiowego raportowania zmierzonych wartościciśnienia przez pacjentów