Jak żyć z przewlekłą chorobą reumatyczną - rola pielęgniarki w edukacji pacjentów

Przewlekłe choroby reumatyczne, o postępującym i zróżnicowanym przebiegu, prowadzą często do dużego stopnia niepełnosprawności i kalectwa ruchowego. Problemy pielęgnacyjne chorego dotyczą wielu sfer życia, zaburzeń funkcjonowania układu mięśniowo-stawowego i narządów wewnętrznych oraz wpływu choroby na psychikę pacjenta, odgrywanie ról społecznych i zawodowych. Osoba dotknięta chorobą reumatyczną potrzebuje wsparcia i porady jak stawiać czoło problemom życia codziennego, stresowi, cierpieniu związanemu ze schorzeniem. Choremu należy pomóc w adaptacji do zmieniających się warunków i nauczyć różnych metod radzenia sobie z chorobą. Celem pracy jest przedstawienie zagadnień edukacyjnych, realizowanych przez pielęgniarkę w przygotowywaniu chorego do samoopieki, z uwzględnieniem metod walki z bólem, stanami zaostrzenia choroby, zniekształceniem stawów, niepożądanym działaniem farmakoterapii i przystosowaniem chorego i środowiska do życia z kalectwem. W pierwszym etapie postępowania pielęgniarka określa problemy zdrowotne pacjenta i istniejące ograniczenia, wiedzę i umiejętności radzenia sobie w chorobie oraz motywację do udziału w edukacji. Rozpoznaje również sytuację rodzinną pacjenta, możliwości uzyskania wsparcia oraz nieprofesjonalnej pomocy i na tej podstawie ustala deficyt samoopieki i określa cele edukacyjne. W dalszym etapie opracowuje indywidualny program edukacji, uwzględniający wiedzę na temat choroby, zasad postępowania leczniczego, pielęgnacyjnego i rehabilitacyjnego oraz zachowań ograniczających skutki leczenia i przewlekły, postępujący proces chorobowy. Pacjent i rodzina, przygotowywani w procesie edukacji do samoopieki i samoobserwacji powinni być zmotywowani do podejmowania działań profilaktycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych oraz współpracować w ramach kompleksowego postępowania terapeutycznego