Problem jakości życia w dermatologii

The notion of quality of life (QoL) gained prominence in the second part of the twentieth century, and there has been a dynamic development of research connected with the medical aspects of QoL in recent years. The quality of life studies in the patients with skin disorders are comparable with coronary heart disease asthma and diabetes. The skin acts as an important tool for us to and other humans through expressing emotions, angry, fear, frustration and has got a major role in the creating of own view, own value self- -assessment. It plays an important role of the stigmatization process. In recent years, an increasing interest of the quality of life in patients suffering from skin disorders was observed. Problem of the stigmatization in dermatology, because the patients suffering from the different skin disorders, in the special way they experience the status of their skin was also noticed. The chronicity of these disease cause to low the self-assessment, and adverse assessment by the other people. Skin disorders are highly stigmatized they are easy seen by people (they see and know, that person is sick), and they could be source of lack of the acceptance of the disease and own person. Nursing Topics 2011; 19 (1): 109–115W ostatnich latach obserwuje się dynamiczny rozwój badań dotyczących jakości życia (QoL) w aspekcie medycznym, chociaż pojęcie jakości życia jest znane od drugiej połowy ubiegłego stulecia. Wyniki badań dotyczących jakości życia wśród pacjentów z chorobami skóry wskazują na istnienie problemu porównywalnego z chorobą wieńcową serca, astmą czy cukrzycą. Skóra reaguje na bodźce zmysłowe oraz uczestniczy w wyrażaniu emocji, takich jak: złość, lęk, wstyd, frustracja, dzięki czemu ma duże znaczenie w procesie kształtowania obrazu własnego ja, poczucia własnej wartości, samooceny, przez co odgrywa istotną rolę w procesie stygmatyzacji. W ostatnich latach wzrosło znacznie zainteresowanie problemem jakości życia chorych, w tym również pacjentów z chorobami dermatologicznymi. Dostrzeżono również narastanie problemu stygmatyzacji w dermatologii, ponieważ pacjenci cierpiący z powodu różnorodnych dermatoz w sposób szczególny odbierają stan swojej skóry i nisko oceniają jakość swojego życia. Przewlekłość ich schorzeń prowadzi do niskiej samooceny, jak również poczucia niekorzystnej oceny przez otoczenie. Choroby skóry są więc wysoko stygmatyzujące, stosunkowo łatwo zauważalne przez otoczenie (osoby postronne widzą i wiedzą, że dana osoba jest chora) i w związku z tym mogą się stać źródłem braku akceptacji samego schorzenia, jak i własnej osoby. Problemy Pielęgniarstwa 2011; 19 (1): 109–11