Bortezomib in the treatment of plasma cell myeloma with t(4;14)

Obecność translokacji t(4;14)(p16;q32) stanowi niekorzystny rokowniczo czynnik prognostyczny u chorych z rozpoznaniem szpiczaka plazmocytowego (PCM). Wprowadzenie do leczenia bortezomibu przyczyniło się do wydłużenia czasu całkowitego przeżycia, a według niektórych autorów — nawet zniesienia niekorzystnego wpływu translokacji na rokowanie. W pracy przedstawiono opis przypadku 37-letniego chorego z rozpoznaniem PCM IgG lambda, u którego zastosowanie strategii leczenia opartej na bortezomibie w leczeniu indukującym i konsolidującym po autolo­gicznym przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych doprowadziło do długotrwałej odpowiedzi całkowitej.The t(4;14)(p16;q32) is associated with poor prognosis in the patients diagnosed with plasma cell myeloma (PCM). The introduction of bortezomib has improved overall survival and according to some authors has almost completely overcome the poor prognostic impact of t(4;14). Presented case report is 37-years old patient with newly diagnosed PCM IgG lambda. The induction and consolidation treatment after autologous hematopoietic stem cell transplantation based on bortezomib has resulted in sustained complete response