Amyloidoza AA — przyczyny, diagnostyka, opcje terapeutyczne

AA amyloidosis is a complication of chronic diseases associated with the activation of acute phase reactants. The precursor of amyloid is the serum amyloid A. The kidneys are the most frequently involved, but amyloid can be deposited in any internal organ. AA amyloidosis often develops after many years of chronic illness, but its occurrence is a poor prognostic factor. Untreated leads to renal failure. For diagnosis of AA amyloidosis, histopathological confirmation is necessary. Staining with Congo red is a standard diagnostic test. Aspiration of abdominal fat is the preferred way to obtain the material for diagnostic testing. Normalization of inflammatory parameters and, as a consequence, the lack of the precursor of the deposited amyloid is a prerequisite for inhibiting the progression of the disease. In order to control inflammation, intensive treatment of the underlying disease is necessary. Initial data, in small groups of patients, indicate the benefits of interleukin 1 and 6 inhibitors.Amyloidoza AA jest powikłaniem przewlekłych chorób związanych z aktywacją białek ostrej fazy. Prekursorem amyloidu jest białko surowiczego amyloidu A. Nerki są najczęściej zajętym narządem, ale złogi amyloidu mogą być deponowane w każdym narządzie wewnętrznym. Amyloidoza AA często rozwija się po wielu latach choroby, ale jej wystąpienie jest złym czynnikiem rokowniczym. Nieleczona prowadzi do przewlekłej niewydolności nerek. Do pewnego rozpoznania amyloidozy AA konieczne jest potwierdzenie histopatologiczne. Barwienie czerwienią Kongo jest standardowym testem diagnostycznym. Preferowany sposób uzyskania materiału do badania diagnostycznego to aspiracja tkanki tłuszczowej z powłok jamy brzusznej. Normalizacja parametrów zapalnych, a w konsekwencji brak prekursora deponowanego amyloidu, jest warunkiem koniecznym zahamowania postępu choroby. By kontrolować stan zapalny, konieczne jest intensywne leczenie choroby podstawowej. Wstępne doświadczenia, w małych grupach pacjentów, wskazują na korzyści wynikające z zastosowania inhibitorów interleukin 1 oraz 6