Utrzymywanie życia za wszelką cenę czy rezygnacja z uporczywej terapii. Punkt widzenia etyka

Śmierć jest zjawiskiem nieuchronnym, ale może być przeżywana mniej lub bardziej godnie. Z tego powodu trwa nieustannie poszukiwanie sposobów dobrej śmierci. Jednym z nich jest nie podejmowanie lub odchodzenie od tzw. uporczywej terapii, gdy stosowane procedury nie przynoszą umierającemu korzyści terapeutycznej, a jedynie generują koszty i przedłużają jego cierpienia. Zgoda na nieuchronną śmierć praktykowana jest w medycynie od czasów Hipokratesa, chociaż równocześnie znana jest tendencja przeciwna, bezkompromisowa walka do końca. Tendencja ta uzasadniana bywa wyjątkową wartością ludzkiego życia, która domaga się od pacjenta i lekarza heroizmu. Od czasów średniowiecza znana i coraz powszechniej przyjmowana jest zasada, że obowiązek troski o ludzkie życie ogranicza się do stosowania tzw. Zwyczajnych i proporcjonalnych środków leczniczych. Akceptacja tej zasady oznacza także rezygnację z uporczywej terapii