Rola pielęgniarki koordynującej w zintegrowanej opiece nad pacjentami z zaawansowaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc

W wielu badaniach wykazano, że istnieje potrzeba poprawy opieki nad pacjentami z zaawansowaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). U osób z zaawansowaną postacią POChP występują liczne choroby współistniejące: nadciśnienie płucne, serce płucne, choroba wieńcowa, niedożywienie, choroba naczyniowa, osteoporoza, dysfunkcja mięśni szkieletowych. Pacjenci coraz gorzej radzą sobie z chorobą i słabiej współpracują z lekarzem, co dodatkowo nasilają depresja i lęk, upośledzenie sprawności umysłowej oraz spadek aktywności poznawczej. Niedostateczne umiejętności radzenia sobie z chorobą oraz niestosowanie się do zaleceń lekarza przyczyniają się do niekorzystnego przebiegu choroby oraz częstych zaostrzeń wymagających hospitalizacji. Nie każdy chory może liczyć na wsparcie rodziny. Brak wiedzy na temat choroby oraz jej rozpoznawania i leczenia, niemożność objęcia pacjenta codzienną opieką oraz, w przypadku niektórych rodzin, brak środków finansowych, mogą prowadzić do niewystarczającego wsparcia chorego przez jego krewnych. Zintegrowaną opiekę nad osobami z chorobami układu oddechowego definiuje się jako holistyczną, zorientowaną na pacjenta i interdyscyplinarną opiekę wysokiej jakości, zarówno farmakologiczną, jak i niefarmakologiczną. W praktyce oznacza to, że leczeniem choroby zajmuje się sprawnie współpracujący zespół interdyscyplinarny, który zazwyczaj składa się z lekarzy (lekarz POZ, specjalista chorób płuc), pielęgniarek, psychologów, fizjoterapeutów, pracowników socjalnych i wolontariuszy. Opieka obejmuje pięć rodzajów aktywności umysłowych i fizycznych: ocenę stanu pacjenta, planowanie, wdrażanie i ocenianie opieki oraz komunikację. Wszystkie te działania muszą być zintegrowane i często wprowadzane równocześnie. Pielęgniarka koordynująca odgrywa kluczową rolę w procesie opieki nad osobami z zaawansowaną POChP. Medycyna Paliatywna w Praktyce 2011; 5, 2: 40–4