Poziom wiedzy dotyczącej profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków

Wstęp: Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia przeciwkrzepliwego wymagają śœcisłej współpracy pomiędzy lekarzem a dobrze wyedukowanym pacjentem. Celem badania była ocena stanu wiedzy na temat doustnego leczenia przeciwkrzepliwego wśród pacjentów z migotaniem przedsionków leczonych acenokumarolem oraz określenie zależności między poziomem tej wiedzy a wartością międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR). Metoda: Badaną grupę stanowili pacjenci z migotaniem przedsionków, długotrwale stosujący leki przeciwkrzepliwe, którzy zostali przyjęci do szpitala z różych przyczyn. W badaniu zastosowano kwestionariusz składający się z pytań dotyczących wiedzy w zakresie różnorakich aspektów leczenia. Poziom wiedzy oceniano za pomocą skali liczbowej (0-9 punktów). Pacjenci otrzymywali 1 punkt za każdą prawidłową odpowiedź. Wyniki: Grupę badaną stanowiło 61 osób w wieku 46-91 lat (śr. 70,18 roku). Poziom wiedzy na temat doustnego leczenia przeciwkrzepliwego wśród badanej populacji był niski (średnia liczba punktów uzyskanych przez pacjentów: 4,19 w 9-punktowej skali). Zarówno płeć, wykształcenie, jak i przyczyna hospitalizacji nie wykazywały związku z poziomem prezentowanej wiedzy. Młodsi pacjenci (4,85 ± 1,94 vs. 3,56 ± 1,86 pkt, p = 0,01) oraz osoby z wartościami INR w zakresie terapeutycznym przy przyjęciu do szpitala (5,50 ± 1,79 vs. 3,56 ± 1,79 pkt, p = 0,0003) wykazywali się lepszym poziomem wiedzy na temat leczenia przeciwkrzepliwego. Wnioski: Wśród pacjentów z migotaniem przedsionków przyjmujących doustne leki przeciwkrzepliwe wiedza dotycząca terapii acenokumarolem jest niewielka i wykazuje negatywną korelację z wiekiem. Im większy był poziom wiedzy pacjentów, tym łatwiej było o lepszą kontrolę wartości INR