Wartość echokardiograficznej próby dobutaminowej w przewidywaniu poprawy klinicznej po pomostowaniu aortalno-wieńcowym u pacjentów z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory

Wstęp: W ostatnich latach coraz więcej pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową oraz dysfunkcją skurczową lewej komory kwalifikuje się do leczenia kardiochirurgicznego. Identyfikacja chorych odnoszących największe korzy&#339;ci z zabiegów rewaskularyzacji stanowi istotny problem. Celem niniejszego badania była ocena wartości testu obciążeniowego z dobutaminą w prognozowaniu przebiegu klinicznego po pomostowaniu aortalno-wieńcowym (CABG) w grupie pacjentów z dysfunkcją niedokrwienną lewej komory. Metody: Badaniem objęto 50 pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową oraz obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF < 40%) zakwalifikowanych do CABG. Przed zabiegiem wykonywano spoczynkowe badanie echokardiograficzne oraz próbę z małą dawką dobutaminy (5-10 &#181;g/kg/min). Kolejne badania powtarzano po zabiegu oraz po 3, 6 i 12 miesiącach. Oceniano złożony punkt końcowy, na który składały się: zgony, powtórne hospitalizacje, stopień wydolności krążenia według NYHA, nasilenie dolegliwości dławicowych oraz funkcja skurczowa lewej komory. Wyniki: W analizie zarówno jedno-, jak i wieloczynnikowej na niekorzystne rokowanie po zabiegu CABG wpływały 2 czynniki: wywiad w kierunku nadciśnienia tętniczego (p = 0,039; OR: 4,9; 95% CI: 1,4-17,1) oraz brak poprawy kurczliwości w próbie dobutaminowej w przynajmniej 4 segmentach (p = 0,0003; OR 37,2; 95% CI: 6,3-218,4). Poprawa kurczliwości przynajmniej 4 segmentów lewej komory jest czynnikiem o najistotniejszym znaczeniu prognostycznym. Wnioski: Wynik próby obciążeniowej z dobutaminą ma większą moc prognostyczną od parametrów klinicznych i demograficznych w przewidywaniu poprawy klinicznej. Pacjenci z negatywnymi rezultatem testu reprezentują grupę charakteryzującą się najgorszym rokowaniem. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 201-206