Dlaczego bardziej chorzy rezygnują z szansy na wyzdrowienie? Paradoks podejmowania decyzji o udziale w rehabilitacji kardiologicznej

Introduction. Coronary heart disease is the leading cause of death in industrialised countries. Cardiac rehabilitation allows improvement of functioning after acute coronary syndrome (ACS). It is important to identify the factors that have an impact upon treatment and rehabilitation decisions. We aimed to assess the impact of the clinical characteristics of ACS pts upon the decision to participate in an early inpatient cardiac rehabilitation programme (ICR). Material and methods. 137 patients after ACS (70% ST-elevation myocardial infarction) treated with primary percutaneous coronary angioplasty were enrolled in the study. Quality of life questionnaire (EuroQol-5D with Visual Analogue Scale) and depression score (Beck Depression Inventory) was collected at discharge from cardiology department (5 ± 2 days after ACS). All patients were asked to participate in a three-week-long ICR programme. Depending on approval or refusal, the patients were divided into two subgroups. Results. The group without ICR had lower median values of red blood count, haemoglobin and haematocrit compared to the rehabilitation group. The objectors had higher total cholesterol, low-density lipoproteins cholesterol, and Gensini score (40 ± 22.6 vs. 35 ± 24.3, p = 0.02). There was a strong trend towards a lower median depression level in the ICR group compared to controls (8 ± 8.8 vs. 12 ± 8.5, p = 0.06). No other statistically significant differences were identified between the groups. Conclusions. Patients who refuse cardiac rehabilitation had a worse clinical profile compared to those who accepted ICR. A higher depression score was a borderline significant predictor of refusing ICR. Paradoxically, sicker patients are less willing to take part in rehabilitation and require more encouragement as part of their individualised treatment.Wstęp. Choroba niedokrwienna serca zajmuje w czołowe miejsce wśród przyczyn zgonu w krajach uprzemysłowionych. Rehabilitacja kardiologiczna jest jednym z oddziaływań poprawiających funkcjonowanie po przebytym ostrym zespole wieńcowym (ACS). Ważna pozostaje identyfikacja czynników warunkujących decyzję o podjęciu leczenia i udziale w rehabilitacji. Celem pracy była ocena wpływu cech klinicznych stanu zdrowia pacjentów po przebytym ACS na podejmowanie decyzji o udziale w programie stacjonarnej rehabilitacji kardiologicznej (ICR). Materiał i metody. Do badania włączono 137 pacjentów po przebytym ACS (70% zawałów serca z uniesieniem odcinka ST) leczonych metodą pierwotnej angioplastyki wieńcowej. Pacjenci byli proszeni o uzupełnienie i oddanie w dniu wypisania (5 ± 2 dni od wystąpienia zawału serca) kwestionariusza do oceny jakości życia (EuroQol EQ-5D z Wizualną Skalą Analogową) oraz poziomu depresji (Skala Depresji Becka). Wszystkim pacjentom zaproponowano udział w 3-tygodniowym programie ICR. Zależnie od wyrażenia zgody lub rezygnacji z udziału w rehabilitacji pacjentów podzielono na dwie podgrupy. Wyniki. Grupa II w porównaniu z poddaną rehabilitacji wykazała niższe mediany wartości hemoglobiny, liczby czerwonych krwinek oraz hematokrytu. Osoby z grupy kontrolnej cechowały również wyższe stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji lipoprotein o małej gęstości oraz większe nasilenie miażdżycy tętnic wieńcowych obliczane za pomocą skali Gensiniego (40 ± 22,6 v. 35 ± 24,3; p = 0,02). Obserwowano także silny trend w kierunku niższego poziomu depresji w grupie poddanej rehabilitacji w porównaniu z grupą kontrolną (8 ± 8,8 v. 12 ± 8,5; p = 0,06). W zakresie innych parametrów nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grupami. Wnioski. Pacjenci, którzy odmówili udziału w ICR, cechowali się gorszym stanem kliniczny niż ci, którzy się na nią zdecydowali. Wyższy poziom nasilenia objawów depresji był jedynie granicznie istotnym predyktorem odmowy udziału w rehabilitacji. Paradoksalnie bardziej chorzy okazali się mniej skłonni do udziału w rehabilitacji kardiologicznej