Efekty leczenia atorwastatyną chorych w średnim wieku z zaawansowaną kardiomiopatią rozstrzeniową — prospektywne randomizowane badanie jednoośrodkowe

Introduction. Idiopathic dilated cardiomyopathy is a disease of unknown aetiology, characterized by left ventricular systolic dysfunction. Despite new diagnostic methods and pharmacological treatment, dilated cardiomyopathy still remains a major cause of morbidity and mortality. The aim of the study was to determine prognostic factors, efficacy of statin use, and clinical adverse events in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy. Material and methods. Ninety-five patients with idiopathic dilated cardiomyopathy (47 in the treated group and 48 in the control group) were randomized to receive add-on therapy with atorvastatin 20 mg daily. All patients underwent thorough clinical, electrocardiographic and echocardiographic evaluation at baseline and after 12 months of follow-up. Results. During the 12 months of follow-up, 23 patients died (12 in the treated group and 11 in the control group). During the follow-up, the severity of heart failure symptoms (as measured by the NYHA functional class) decreased and the glomerular filtration rate increased in parallel to an improvement seen in several echocardiographic parameters. Conclusions. Based on our study findings, statin use is not associated with a better prognosis in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy. Risk stratification in this group of patients is possible on the basis of clinical, biochemical, and echocardiographic parameters.Wstęp. Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą serca charakteryzującą się poszerzeniem i upośledzeniem kurczliwości lewej komory lub obu komór. Częstość jej rozpoznań zwiększa się z powodu starzenia się populacji, stosowania nowych metod diagnostycznych oraz postępów w farmakoterapii niewydolności serca. Materiał i metody. W przedstawionym badaniu podjęto próbę określania skuteczności atorwastatyny oraz jej wpływu na częstość występowania powikłań klinicznych. Do badania włączono łącznie 95 chorych (47 do grupy badanej i 48 do grupy kontrolnej) z kardiomiopatią rozstrzeniową w 2 klasie według New York Heart Association (NYHA). Poza standardowymi lekami zwykle zalecanymi w leczeniu niewydolności serca w badanej grupie (aktywnego leczenia) stosowano dodatkowo atorwastatynę w dawce 20 mg/dobę przez rok. Wszyscy pacjenci zostali poddani szczegółowej ocenie klinicznej, elektrokardiograficznej i echokardiograficznej na początku badania i po 12 miesiącach obserwacji. Wyniki. W trakcie trwającej 12 miesięcy obserwacji zmarło 23 pacjentów (12 z grupy badanej i 11 z grupy kontrolnej). Ponadto w badanej populacji obserwowano zmniejszenie się nasilenia objawów klinicznych (z III do II klasy czynnościowej wg NYHA), zwiększenie wartości przesączania kłębuszkowego oraz poprawę wielu parametrów echokardiograficznych lewej komory). Wnioski. U pacjentów z idiopatyczną kardiomiopatią rozstrzeniową stosowanie statyn nie wiąże się z poprawą rokowania, a stratyfikacja średnioterminowego ryzyka jest możliwa na podstawie szczegółowego badania klinicznego, badania echokardiograficznego oraz oceny biochemicznej