Analiza czasowa uśrednionego zapisu EKG u dzieci z kardiomiopatią przerostową

Cel pracy: Kardiomiopatia przerostawa (HCM), jakkolwiek często u dzieci i młodzieży przebiega bezobjawowo, związana jest ze zwiększonym ryzykiem nagłej śmierci sercowej. Późne potencjały komorowe (LP) uznane są za czuły wskaźnik zagrożenia częstoskurczem komorowym u chorych po zawale mięśnia sercowego. Celem pracy była ocena występowania LP u dzieci i młodzieży z HCM w odniesieniu do rejestrowanych komorowych zaburzeń rytmu oraz stopnia przerostu i funkcji lewej komory serca. Materiał i metody: Badaniami objęto 15 dzieci z HCM w wieku 12,9 ± 4,0 lat. Grupę porównawczą stanowiło 19 dzieci zdrowych w wieku 12,3 ± 3,71at. U wszystkich wykonano standardowe badanie EKG, 48-godzinne badanie EKG metodą Holtera oraz badanie echokardiograficzne. LP rejestrowano aparatem CASE 15 (Marquette Electronics Inc.) z wykorzystaniem odprowadzeń ortogonalnych Franka X, Y, Z. Wyniki: Komorowe zaburzenia rytmu zarejestrowano u 7 (47%) dzieci z HCM (u jednego nieutrwalony częstoskurcz komorowy). Obecność LP wykazano u 5 dzieci z HCM (33%). Nie stwierdzono obecności LP w grupie dzieci zdrowych. Całkowity czas trwania uśrednionego zespołu QRS (fQRS, 25-250 Hz i 40-250 Hz) oraz czas trwania sygnałów tworzących końcową część zespołu QRS (LAS, 25-250 Hz) były istotnie wyższe, a amplituda końcowych 40 ms zespołu QRS (RMS, 25-250 Hz) znamiennie niższa niż u dzieci zdrowych. Nie stwierdzono zależności pomiędzy obecnością LP a występowaniem komorowych zaburzeń rytmu, grubością tylnej ściany lewej komory (LV) i przegrody międzykomorowej, obecnością i stopniem zwężenia w drodze odpływu LV oraz wskaźnikiem skracania wymiaru LV (% SF). Wnioski: U 33% dzieci z HCM zauważono obecność LP. Nie stwierdzono występowania LP w grupie dzieci zdrowych. Ustalenie znaczenia prognostycznego uśrednionego zapisu EKG u dzieci z HCM wymaga dalszych obserwacji