Implantacja dwujamowego układu stymulującego przez przetrwałą żyłę główną górną lewą

Przetrwała lewa żyła główna górna występuje u ok. 0,5% populacji. Jej obecność zazwyczaj nie stanowi problemu klinicznego, jednak może powodować trudności podczas implantacji układu stymulującego serca. W niniejszej pracy opisano przypadek wszczepienia 2-jamowego układu stymulującego przez przetrwałą lewą żyłę główną górną u 79-letniej pacjentki z objawowym blokiem przedsionkowo-komorowym III°. Podczas zabiegu prowadnik wprowadzony do lewej żyły podobojczykowej przesuwał się wzdłuż lewego brzegu kręgosłupa. W flebografii uwidoczniono przetrwałą lewą żyłę główną górną uchodzącą do zatoki wieńcowej. Standardowe elektrody o biernej fiksacji umieszczono w koniuszku prawej komory i na ścianie górno-bocznej prawego przedsionka. Kontrolne zdjęcie RTG klatki piersiowej wykonane kilka dni po zabiegu potwierdziło stabilne położenie elektrod. Zarówno podczas zabiegu, jak i po 7 dniach oraz w czasie wizyt kontrolnych po 3 i 6 miesiącach stwierdzono prawidłowe parametry stymulacji. W niniejszej pracy wykazano, że implantacja układu stymulującego przez przetrwałą lewą żyłę główną górną jest zabiegiem bezpiecznym i skutecznym. Zastosowanie elektrod o biernej fiksacji pozwala uniknąć ryzyka perforacji prawego przedsionka i nie zwiększa ryzyka dyslokacji