Cukrzyca a inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę

Cukrzyca jest jednym z najistotniejszych czynników ryzyka rozwoju choroby wieñcowej. Chorzy na cukrzycę są bardziej narażeni na wystąpienie zawału serca lub udaru mózgu niż osoby bez tego schorzenia. Wspólnym elementem bêdącym następstwem cukrzycy i jednocześnie stanowiącym jedną z przyczyn choroby wieñcowej jest dysfunkcja śródbłonka naczyniowego. Okazuje się, że skutki działania inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) znacznie wykraczają poza pierwotnie planowane wskazanie, którym by³o leczenie nadciśnienia têtniczego. Efekty metaboliczne związane z hamowaniem układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) wywołują wiele korzystnych następstw metabolicznych. Szczególnie można się spodziewać poprawy funkcji śródbłonka naczyniowego i hamowania niekorzystnego remodelingu serca i naczyń. Hamowanie funkcji układu RAA jest ważne, gdyż ogranicza wiele patologicznych zjawisk prowadzących do powstania i progresji cukrzycy. Korzystny efekt terapii lekami z tej grupy potwierdzono zarówno w badaniach doświadczalnych, jak i klinicznych. Szczególnie istotne są badania już w projekcie uwzględniające ocenę wpływu interwencji w obrębie układu RAA na rozwój cukrzycy, takie jak DREAM i NAVIGATOR. Dotychczas uzyskane wyniki wskazują, że leki hamujące funkcję układu RAA są podstawowymi preparatami stosowanymi w leczeniu schorzeń wymagających ich podawania także u chorych na cukrzycê lub osób z nietolerancją glukozy, u których są lekami obligatoryjnymi. Natomiast nie znaleziono dotychczas jednoznacznych dowodów pozwalających na ich zastosowanie w prewencji cukrzycy