Badanie echokardiograficzne w powikłaniach infekcyjnych elektrostymulacji

defibrylatorem (ICD) mogą mieć charakter miejscowy lub uogólniony jako septicaemia bez zapalenia wsierdzia oraz zapalenie wsierdzia (CDIE). Ustalenie rozpoznania CDIE nie zawsze jest proste. Największe znaczenie w diagnostyce tego schorzenia ma echokardiografia. Pozwala ona zobrazować wegetacje, które stanowią pośredni dowód na zapalenie wsierdzia. W badaniu przezklatkowym (TTE) tylko w niewielkim odsetku udaje się uwidocznić wegetacje, zdecydowanie lepsze jest badanie przezprzełykowe (TEE). Echokardiograficzna ocena elektrod obejmuje ich część zawartą w początkowym odcinku żyły głównej górnej, prawym przedsionku i prawej komorze, ale i tu mogą się znaleźć odcinki niedostępne badaniu. Obraz wegetacji jest różny; są to mniejsze lub większe nieregularne (o różnych kształatach), miękkie oscylujące twory. Najczęściej wiążą się z elektrodami, ale przy dłużej trwającej infekcji również ze strukturami prawych jam serca, najczęściej z płatkami zastawki trójdzielnej. Badania TTE i TEE stanowią także nieodzowny element oceny pacjenta poddanego leczeniu metodą przezskórnego usuwania elektrod