Ultrafiltracja pozaustrojowa w leczeniu zaostrzeń przewlekłej niewydolności serca – punkt widzenia nefrologa

Przewlekła zaostrzona niewydolność serca jest istotnym problemem klinicznym. Postępujące zaburzenia ogólnoustrojowe m.in. niedokrwistość i upośledzenie czynności nerek wymagają intensywnego leczenia. Eskalacja dawek diuretyków pętlowych nasila zaburzenia neurohormonalne towarzyszące temu schorzeniu. Pojawia się przewodnienie oporne na leczenie farmakologiczne, które wymaga wielokrotnych hospitalizacji. Coraz powszechniejsze staje się zastosowanie zabiegu ultrafiltracji pozaustrojowej celem lepszego i skuteczniejszego odwodniania leczonych chorych. Tę opcję terapeutyczną można zastosować w kilku wariantach, m. in. jako powolną ciągła ultrafiltrację lub akwaferezę. W niewydolności serca stosuje się także dializę otrzewnową. W badaniach klinicznych m.in. UNLOAD i RAPID HF wykazano, że nowa metoda ultrafiltracji (akwafereza) jest bezpieczna i nie wiąże się z powikłaniami charakterystycznymi dla zabiegu klasycznej hemodializy. Leczenie zabiegami ultrafiltracji przestaje być ostatecznością i złem koniecznym. Obecnie potrzebne jest więcej badań klinicznych, zwłaszcza oceniających wpływ zabiegów ultrafiltracji na śmiertelność w grupie chorych z zaawansowaną niewydolnością serca.