Ocena właściwości tętnic jako wykładnik powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego

Nadciśnienie tętnicze jest najczęstszą chorobą występującą na świecie i jednym z głównych czynników ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Według obowiązujących wytycznych konieczna jest ocena całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego wszystkich pacjentów, dlatego wymagane są sprawdzone metody oceny czynników ryzyka, w tym morfologii i funkcji naczyń tętniczych. Zalecanymi metodami oceny stanu naczyń są pomiary prędkości fali tętna (PWV) tętnicy głównej i wskaźnika kostka–ramię (ABI) oraz ocena grubości kompleksu błony środkowej (IMT) tętnicy szyjnej. Pomiar PWV oraz IMT wymaga specjalistycznego sprzętu oraz odpowiednio wyszkolonej kadry. Wynik badania ultrasonograficznego zależy też w dużej mierze od obserwatora. Rozwój technik obrazowania umożliwił powstanie systemów automatycznego pomiaru zmian średnicy naczynia oraz IMT. Dane te pozwalają na dalsze analizy parametrów oceniających właściwości sprężyste tętnic, takie jak współczynnik rozszerzalności i podatności ściany. Dzięki znajomości lokalnych właściwości ściany naczyń możliwa staje się ocena zachowania blaszek miażdżycowych w tętnicy szyjnej wspólnej, a co za tym idzie — ryzyka ich pęknięcia. Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (4), 171–17