Leczenie pacjentów z chorobą wieńcową i cukrzycą

Cukrzyca jest niezależnym czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej. Pacjenci z cukrzycą i chorobą wieńcową to grupa charakteryzująca się gorszym rokowaniem niż grupa chorych bez cukrzycy. Leczenie zachowawcze w tych obu grupach nie różni się. European Society of Cardiology i European Association for the Study of Diabetes zalecają stosowanie następujących leków: kwasu acetylosalicylowego, pochodnych tienopirydyny, b-adrenolityków, inhibitorów konwertazy angiotensyny, statyn. Warto jednak podkreślić, że cele terapeutyczne w grupie osób z cukrzycą są bardzo rygorystyczne. Zalecane stężenie cholesterolu całkowitego wynosi poniżej 4,5 mmol/l (175 mg/dl), cholesterolu frakcji LDL — mniej niż 1,9 mmol/l (70 mg/dl), cholesterolu frakcji HDL — ponad 1 mmol/l (40 mg/dl) u mężczyzn i powyżej 1,2 mmol/l (46 mg/dl) u kobiet, a triglicerydów — poniżej 1,7 mmol/l (150 mg/dl). Wartości docelowe ciśnienia tętniczego wynoszą poniżej 130//80 mm Hg. Obecność cukrzycy u chorych z zawałem serca nie wpływa istotnie (oprócz intensywnego leczenia hipoglikemizującego) na farmakoterapię stosowaną w ostrej fazie. Leczenie fibrynolityczne ma takie same wskazania jak u chorych bez cukrzycy. Podobnie brakuje dodatkowych wskazań, z wyjątkiem odpowiedniej terapii hipoglikemizującej, dotyczących farmakoterapii w prewencji wtórnej po zawale serca. Leczenie rewaskularyzacyjne poprawia rokowanie w grupach średniego i wysokiego ryzyka, podobnie jak u chorych bez cukrzycy. Warto zaznaczyć, że u pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową i cukrzycą w obserwacji odległej leczenie chirurgiczne w porównaniu z przezskórną interwencją wieńcową może zmniejszyć śmiertelność. Trzeba jednak pamiętać, że rewaskularyzacja jest tylko jednym z elementów leczenia, które musi być uzupełniane optymalną farmakoterapią i zmianą stylu życia