Patogeneza, charakterystyka kliniczna oraz rokowanie pacjentów z zawałem serca bez istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych

Wśród pacjentów hospitalizowanych z powodu zawału serca u 1–12% chorych w badaniu angiograficznym nie stwierdza się istotnych zwężeń tętnic wieńcowych. Pacjenci ci są młodsi od osób z zawałem serca, u których zdiagnozowano istotne zwężenie lub okluzję tętnicy wieńcowej. Rzadziej chorują na nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemię, otyłość czy cukrzycę. Średnia wartość frakcji wyrzutowej w tej grupie chorych jest wyższa. Patomechanizm zawału serca z prawidłowym obrazem tętnic wieńcowych nie został jednoznacznie określony. Jako możliwe przyczyny wymienia się: skurcz naczynia, zakrzep ulegający spontanicznej lizie, zapalenie mięśnia sercowego, uszkodzenie śródbłonka, kardiologiczny zespół X, zator, stany nadkrzepliwości i inne. Podstawą leczenia zawału serca bez istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych jest farmakoterapia. Stosuje się leki przeciwpłytkowe, przeciwbólowe, przeciwkrzepliwe, β-adrenolityczne lub antagonistów wapnia, nitraty, statyny, inhibitory konwertazy angiotensyny lub antagonistów receptora angiontensynowego. Rokowanie w omawianej grupie pacjentów jest bardzo dobre. Rzadko pojawiają się złośliwe arytmie, niewydolność serca czy powtórny zawał