Rola selenu w patofizjologii gruczołu tarczowego

It is now assumed that proper functioning of the thyroid gland (TG), beside iodine, requires also a number of elements, including selenium, iron, zinc, copper, and calcium. In many cases, only an adequate supply of one of these microelements (e.g. iodine) may reveal symptoms resulting from deficits of other microelements (e.g. iron or selenium). Selenium is accounted to the trace elements of key importance for homeostasis of the human system, in particular, for the proper functioning of the immune system and the TG. Results of epidemiological studies have demonstrated that selenium deficit may affect as many as one billion people in many countries all over the world. A proper sequence of particular supplementations is also worth emphasising for the significant correlations among the supplemented microelements. For example, it has been demonstrated that an excessive supplementation of selenium may enhance the effects of iodine deficit in endemic regions, while proper supplementation of selenium in studied animals may alleviate the consequences of iodine excess, preventing destructive-inflammatory lesions in the TG. This paper is a summary of the current knowledge on the role of selenium in the functionality of the TG.Obecnie uważa się, że dla właściwego funkcjonowania gruczołu tarczowego (GT), oprócz jodu niezbędne są również: selen, żelazo, cynk, miedź oraz wapń. Niejednokrotnie dopiero adekwatna podaż jednego z tych mikroelementów (na przykład jodu), może ujawnić objawy wynikające z niedoboru pozostałych (na przykład żelaza lub selenu). Selen jest zaliczany do pierwiastków śladowych mających kluczowe znaczenie dla utrzymania homeostazy organizmu ludzkiego, szcze­gólnie dla prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego i tarczycy. Wyniki badań epidemiologicznych wykazały, że niedobór selenu może dotyczyć aż 1 miliarda ludzi na całym świecie i wielu krajów. Warto również podkreślić istotne zależności, które narzucają odpowiednią kolejność suplementacji. Wykazano bowiem, że nadmierna podaż dużych dawek selenu może w rejonach endemicznych nasilać skutki niedoboru jodu, podczas gdy odpowiednia podaż selenu u badanych zwierząt może łagodzić konsekwencje nadmiaru jodu, zapobiegając zmianom destrukcyjno-zapalnym tarczycy