Przypadek pacjenta z akromegalią i rozsianym rakiem pęcherzykowym tarczycy

Introduction: A particularly challenging case of concurrent acromegaly and follicular thyroid carcinoma in a patient of the Clinic of Endocrinology, UJCM in Krakow is discussed. Case description: A 59-year-old male with post total thyroidectomy performed in 2005 and histopathologically confirmed metastases of the follicular thyroid carcinoma to the lungs was admitted to the Clinic in April 2006 for complementary 131I treatment. Acromegaly was treated in 1996 by trans-sphenoidal surgery. In December 2005 a relapse of pituitary adenoma was shown by MRI, which correlated with increased levels of hGH and IGF-1. Biochemical control of acromegaly was achieved with Sandostatin LAR. Pre-therapeutic whole-body scintigraphy (WBS) revealed numerous conjoined hot spots of 131I accumulation in both lungs and in thyroid remnants. In May and November 2006 the patient received 131I treatment. Post-therapeutic WBS in November 2006 revealed complete ablation of the thyroid remnants. Laboratory tests confirmed lowering of thyroglobulin concentration. In the years 2007, 2008, and 2009 the patient was qualified for therapy with 131I aided by rhTSH, achieving further reduction of Tg levels. Post-therapeutic WBS performed in 2009 revealed weak bilateral tracer uptake in the lung parenchyma. In 2010, chest CT revealed fibrosis in left lung segments, no infiltrative changes, and no lymph node enlargement. Patient follow-up continues at our Department. Conclusions: Disseminated thyroid cancer in a patient with pituitary insufficiency may be successfully treated by rhTSH-supported 131I treatment. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 497-501)Wstęp: W pracy przedstawiono interesujący i diagnostycznie trudny przypadek współwystępowania akromegalii i raka pęcherzykowego tarczycy u pacjenta Kliniki Endokrynologii UJCM w Krakowie. Opis przypadku: Mężczyzna, lat 59, po operacji całkowitego wycięcia gruczołu tarczowego w 2005 roku, z potwierdzonymi badaniem histopatologicznym przerzutami raka pęcherzykowego tarczycy do płuc, został przyjęty do Kliniki w kwietniu 2006 roku w celu leczenia uzupełniającego 131I. Akromegalię leczono operacyjnie z dojścia transsfenoidalnego w 1996 roku. W grudniu 2005 wykonano badanie MRI, stwierdzając wznowę gruczolaka przysadki, która korelowała z wysokim stężeniem hGH i IGF-1. Włączono leczenie Sandostatyną LAR, uzyskując kontrolę biochemiczną akromegalii. W preterapeutycznej scyntygrafii całego ciała (WBS, whole-body scintigraphy) uwidoczniono bardzo liczne, zlewające się ze sobą ogniska gromadzenia 131I w płucach oraz gromadzenie znacznika w kikutach tarczycy. Pacjent w maju i listopadzie 2006 otrzymał leczenie 131I. Poterapeutyczna WBS z listopada 2006 wykazała pełną ablację kikutów tarczycy. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono obniżenie stężenia tyreoglobuliny. W roku 2007, 2008 i 2009 pacjenta zakwalifikowano do leczenia 131I za pomocą rhTSH, uzyskując dalsze obniżenie stężenia Tg. W poterapeutycznej WBS z 2009 roku stwierdzono słaby wychwyt znacznika w miąższu płucnym obustronnie. W CT klatki piersiowej wykonanej w 2010 roku stwierdzono zwłóknienia w nadprzeponowych segmentach płuca lewego bez zmian naciekowych, węzły chłonne śródpiersia i wnęk nie powiększone. Pacjent pozostaje nadal pod opieką Kliniki. Wnioski: Chory z niedoczynnością przysadki po leczeniu operacyjnym akromegalii i rozsianym rakiem tarczycy może być skutecznie leczony radiojodem 131I za pomocą rekombinowanego TSH. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 497-501