Zależne od czasu zmiany stężenia irisiny u pacjentów z jawną niedoczynnością tarczycy

Introduction: Irisin, a cleaved and secreted part of the transmembrane protein FNDC5, is a recently discovered adipo-myokine that is said to have a significant influence on body metabolism. Changes in thyrometabolic state may also alter the serum irisin level. Since already reported data are not fully consistent, the aim of the present research is to evaluate the time-dependent changes in serum irisin level in patients affected by overt hypothyroidism. Material and methods: The study involved 36 subjects — two groups of 12 patients with long-lasting (AITD) and short-term (TC) overt hypothyroidism, and a control group (CG) of 12 subjects, matched for age and gender. Serum irisin level, thyrometabolic state, creatine kinase (CK — muscle damage marker), glucose, and insulin concentration were assessed and compared between groups. Results: The irisin level was significantly lower in AITD than in TC and CG (p = 0.02; p < 0.01; respectively) patients, with no statistical difference between TC and CG (p > 0.05). There was no significant difference between free triiodothyronine and free thyroxine levels in AITD and TC patients (p > 0.05). CK concentration was significantly higher in AITD than in CG patients (p < 0.01) with no difference between AITD and TC patients (p > 0.05) as well as TC and CG patients (p > 0.05). Additionally, the CK level negatively correlated with the irisin level (r = –0.58; p < 0.01). Conclusions: In conclusion, the irisin concentration changes during thyroid function impairment may be time-dependent. Patients with prolonged hypothyroidism have lower irisin levels that those with short-term disorder. (Endokrynol Pol 2016; 67 (5): 476–480) Wstęp: Irisina, oczyszczona i wydzielana do krążenia część białka transbłonowego FNDC5, jest niedawno odkrytą adipo-miokiną mającą znaczący wpływ na metabolizm organizmu. Zaburzenia czynności tarczycy mogą zmieniać poziom irisiny w surowicy. W zawiązku z brakiem pełnej zgodności dotychczas uzyskanych danych, celem obecnego badania jest ocena zależności pomiędzy zmianą stężenia irisiny u pacjentów z jawną niedoczynnością tarczycy, a czasem trwania zaburzenia. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 36 osób — dwie grupy badane po 12 osób z długo trwającą (AITD) oraz krótkotrwałą (TC) jawną niedoczynnością, oraz 12-sto osobowa grupa kontrolna (CG), dopasowana względem płci i wieku. Poziom irisiny, status tyreometaboliczny, stężenie kinazy kreatynowej (CK — marker destrukcji mięśni), glukozy oraz insuliny zostały zbadane oraz porównywane między grupami. Wyniki: Poziom irisiny był statystycznie niższy w grupie AITD niż w grupie TC i CG (p = 0,02; p < 0,01; odpowiednio). Różnicy takiej nie zaobserwowano pomiędzy grupą TC i CG (p > 0,05). W grupach AITD oraz TC poziom wolnej trijodotyroniny oraz tyroksyny nie różniły się statystycznie (p > 0,05). Stężenie CK było znacząco wyższe w grupie AITD niż CG (p < 0,01), przy braku różnicy pomiędzy grupami AITD i TC (p > 0,05) a także TC i CG (p > 0,05). Dodatkowo, wystąpiła negatywna korelacja pomiędzy poziomem CK oraz stężeniem irisiny (r = –0,58; p < 0,01). Wnioski: Podsumowując, zmiany stężenia irisiny u pacjentów z niedoczynnością tarczycy mogą zależeć od czasu trwania zaburzenia. Pacjenci z długotrwającą niedoczynnością tarczycy mają niższe stężenie irisiny niż ci, u których zaburzenie trwało krótko. (Endokrynol Pol 2016; 67 (5): 476–480)