Peptyd C jako czynnik ryzyka rozwoju cukrzycy typu 1, u krewnych I stopnia osób chorych na cukrzycę autoimmunologiczną

Introduction: People with a high risk of development of type 1 diabetes, like first degree relatives, have characteristics for diabetes immunological/ or metabolic/or genetic markers. Presence of these markers in the blood increase the risk of development of clinically symptoms of the disease. The aim of the study was to evaluate the fasting level of the C-peptide, depending on immunological markers presence (anti-GAD, IAA and anti-IA2 antibodies) and usefulness of this parameter in the risk assessment of development of type 1 diabetes in the first degree relatives of autoimmunological diabetic patients. Material and methods: The study was carried out in the group of 90 relatives in age from 13 to 65 (an average of age 33.1 &#177; 15.48 years old) and an average BMI 24.6 &#177; 4.95 kg/m2 (17-38 kg/m2). The fasting level of C-peptide was marked by ELISA method, anti-GAD, IAA, anti-IA2 antibodies titres by RIA method. Results: Lowered level of the C-peptide secretion was not observed in our study. In 22 persons (24.44%) increased of the fasting C-peptide secretion was assessed (> 2.9 ng/ml). Within this group, 7 relatives (31.8%) was positive titre of at least one of antibodies. We observed the positive correlation between C-peptide secretion and IAA (r = 0.282; p < 0.002). Until present moment no clinical symptoms of diabetes were observed in none of the persons. Conclusions: The increase of fasting level of C-peptide can indicate compensatory increase of &#946; cell secretion. It can indirectly prove the presence of insulin resistance in this group of people. The presence of higher level of C-peptide and positive IAA titre with no clinical symptoms of type 1 diabetes, seems to be the prognostic factor to retard of clinical symptoms of diabetes.Wstęp: Osoby z wysokim ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 1, do których zalicza się krewnych I stopnia, mogą posiadać we krwi charakterystyczne dla cukrzycy autoimmunologicznej markery immunologiczne i/lub metaboliczne, i/lub genetyczne. Ich obecność zwiększa ryzyko rozwoju klinicznych objawów choroby. Celem niniejszej pracy była ocena wielkości stężenia peptydu C w zależności od występowania markerów immunologicznych (anty- GAD, IAA i anty-IA2) oraz przydatności tego parametru w ocenie ryzyka rozwoju cukrzycy typu 1 w grupie krewnych I stopnia osób chorych na cukrzycę autoimmunologiczną. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 90 krewnych I stopnia, w wieku 13-65 lat (śr. wieku 33,1 &#177; 15,48 roku) i ze średnim BMI 24,6 &#177; 4,95 kg/m2 (17-38 kg/m2). Stężenie peptydu C na czczo oznaczono metodą ELISA, a miana anty-GAD i IAA oraz anty-IA2 metodą RIA. Wyniki: U żadnej osoby nie zaobserwowano obniżonych stężeń peptydu C na czczo, natomiast u 22 badanych (24,44%) odnotowano podwyższone jego wartości (> 2,9 ng/ml). Spośród nich, u 7 krewnych (31,8%) wykazano obecność przynajmniej jednego przeciwciała. Zaobserwowano też dodatnią korelację pomiędzy stężeniem peptydu C i IAA (r = 0,282; p < 0,002). U żadnej osoby badanej nie rozwinęła się pełnoobjawowa cukrzyca typu 1. Wnioski: Wzrost stężenia peptydu C na czczo może świadczyć o kompensacyjnym wzroście czynności wydzielniczej komórek b trzustki w badanej grupie krewnych I stopnia i pośrednio może dowodzić istnienia insulinooporności u tych osób. Obecność podwyższonego stężenia peptydu C oraz dodatniego miana przeciwciał IAA, przy braku klinicznych objawów cukrzycy typu 1, wydaje się stanowić czynnik prognostyczny mogący opóźniać ujawnienie się klinicznych objawów choroby