Management of patients with secondary and tertiary hyperparathyroidism referred to surgical treatment

Introduction: Aim of the study was present personal observations connected with the management of patients referred to surgical treatment for secondary hyperparathyroidism (SHT) or tertiary hyperparathyroidism (THT), and to assess immediate results of such management. Material and methods: A total of 175 patients aged 21-80 years were treated surgically for SHT, and 16 patients aged 36-64 years were treated surgically for THT, between 1 January 1996 and 31 December 2008. The patients were classified for surgical treatment in cooperation with a nephrologist, internist, and anaesthesiologist. Each patient underwent bilateral exploration of the neck and assessment of all identified parathyroid glands. Subtotal parathyroidectomy or resection of parathyroid glands combined with autotransplantation (the latter in two patients with recurrent SHT) were performed. Ionized calcium concentration in blood serum, water-electrolyte equilibrium, and cardiovascular system were monitored postoperatively. Results: A fall in ionized calcium levels was obtained postoperatively in all patients. Successful surgical treatment was confirmed by intraoperative macroscopic and immunochemical examinations. Intensive bleeding from the wound was noted in 2 (1%) patients, and intensified stenocardial symptoms in 15 (7.9%) patients with SHT. No deaths were noted during the perioperative period. Five (2.8%) patients with SHT required emergency dialyses. Conclusions: 1. Surgical treatment of secondary or tertiary hyperparathyroidism requires close cooperation between the surgeon, nephrologist, internist, and anaesthesiologist. 2. Successful results of the treatment, including minimum cardiovascular complications, can only be obtained in integrated cooperation with a dialysis centre (Pol J Endocrinol 2010; 61 (3): 264-268)Wstęp: Celem pracy było przedstawienie własnych spostrzeżeń dotyczących zasad postępowania z chorymi kierowanymi do leczenia chirurgicznego z powodu wtórnej nadczynności przytarczyc (SHT, secondary hyperparathyroidism) i trzeciorzędowej nadczynności przytarczyc (THT, tertiary hyperparathyroidism) oraz ocena bezpośrednich wyników tego postępowania. Materiał i metody: W okresie od 01.01.1996 do 31.12.2008 roku operacyjnie leczono 175 chorych w wieku 21-80 lat z SHT i 16 chorych w wieku 36-64 lat z THT. Chorych kwalifikowano do leczenia operacyjnego we współpracy z nefrologiem, internistą i anestezjologiem. Wszystkich chorych operowano z obustronną eksploracją szyi i oceną wszystkich zidentyfikowanych przytarczyc. Wykonywano paratyroidektomię subtotalną, a 2-krotnie w nawrotowej SHT wycięcie przytarczyc z autotransplantacją. Po operacji monitorowano stężenie wapnia zjonizowanego w surowicy krwi, gospodarkę wodno-elektrolitową, układ krążenia. Wyniki: W okresie pooperacyjnym uzyskano spadek stężenia wapnia zjonizowanego u wszystkich chorych. Skuteczność leczenia operacyjnego potwierdzono śródoperacyjnymi badaniami mikroskopowym i immunochemicznym. Nasilone krwawienie z rany pooperacyjnej wystąpiło u dwóch (1%) chorych. Nie odnotowano zgonów w okresie okołooperacyjnym. Nasilenie objawów stenokardialnych obserwowano u 15 (7,9%) chorych z SHT. Pięciu (2,8%) chorych z SHT wymagało doraźnej dializy. Wnioski: 1. Leczenie operacyjne wtórnej i trzeciorzędowej nadczynności przytarczyc wymaga ścisłej współpracy chirurga, nefrologa, internisty i anestezjologa. 2. Jedynie zintegrowana współpraca z ośrodkami dializ u chorych operowanych z powodu wtórnej i trzeciorzędowej nadczynności przytarczyc zapewnia dobry wynik końcowy i pozwala do minimum ograniczyć wystąpienie powikłań sercowo-naczyniowych. (Endokrynol Pol 2010; 61 (3): 264-268