Antyangiogenne leczenie chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca

The use of agents addressing angiogenesis may potentially improve outcomes of patients with lung cancer. The results of numerous studies evaluating an antiangiogenic therapy in non-small cell lung cancer are much more promising in comparison with trials in small cell lung cancer. Bevacizumab, a recombinant humanised monoclonal antivascular endothelial growth factor antibody, improved significantly progression- -free and overall survival when combined with platinum-based first-line chemotherapy in selected patients with advanced non-small cell lung cancer. Some toxic effects, particulaly tumor-related bleeding, were associated with the addition of bevacizumab to chemotherapy predominantly in patients with squamous-cell and centrally located tumours. Several small-molecule vascular endothelial growth factor receptor tyrosine kinase inhibitors (eg., sorafenib and sunitinib) are under investigation and early results of the studies justify further research in lung cancer. In general, the value of clinical and molecular predictive markers has to be elucidated given the significant toxicities and costs of antiangiogenic agents. Trials adressing the issue of optimal treatment duration are also mandatory, since current paradigm of continuing antiangigenic therapy until progression or unacceptable toxicity is based on theoretical grounds only.Leki o działaniu antyangiogennym potencjalnie mogą mieć korzystny wpływ na rokowanie chorych z rozpoznaniem raka płuca. Wyniki kilku badań dotyczących leczenia antyangiogennego w niedrobnokomórkowym raku płuca są bardziej obiecujące od uzyskanych w raku drobnokomórkowym. Bewacyzumab, rekombinowane przeciwciało monoklonalne skierowane przeciw czynnikowi wzrostu śródbłonka naczyniowego, zastosowany w skojarzeniu z chemioterapią pierwszej linii z udziałem pochodnych platyny znamiennie poprawił całkowite i wolne od progresji przeżycie u wybranych chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium zaawansowanym. W związku z dodaniem bewacyzumabu do chemioterapii występują niektóre działania niepożądane, co szczególnie dotyczy centralnego umiejscowienia nowotworu i chorych na płaskonabłonkowego raka. Wczesne wyniki badań kilku drobnocząsteczkowych inhibitorów tyrozynowej kinazy receptora dla czynnika wzrostu śródbłonka naczyń (np. sorafenib i sunitynib) uzasadniają dalszą ocenę w raku płuca. Powinno się wyjaśnić wartość klinicznych i molekularnych czynników predykcyjnych w związku z występowaniem istotnych działań niepożądanych leczenia antyangiogennego oraz wobec jego wysokich kosztów. Konieczne jest również przeprowadzenie badań na temat optymalnego czasu trwania leczenia, ponieważ obecny wzorzec stosowania leczenia antyangiogennego do wystąpienia progresji choroby lub poważnych działań niepożądanych wynika jedynie z teoretycznych przesłanek