Uzupełniająca hormonoterapia raka piersi - czy możliwa jest opcja zero? Fakty i kontrowersje

Adjuvant hormonal therapy increases disease free interval and overall survival, reduces risk of distant metastases and second breast cancer in patients with hormone-sensitive early breast cancer. Documented clinical advantage of aromatase inhibitors led to numerous trials on the use of this class of agents in the adjuvant setting for postmenopausal women. Based on the results of these trials sufficient data exist to consider sequential hormonotherapy, although there are still some not resolved elements of this strategy. Primary adjuvant hormonotherapy with aromatase inhibitors seems to be limited to patients in whom tamoxifen is contraindicated or not tolerated. Expert panels advise to be cautious and potential guidelines modifications should be based on the final results of current studies with clarification of all controversial issues. At present, the results of several studies on the use of hormonal adjuvant therapy in premenopausal women are available and they give some evidence to switch for hormonal therapy and gonadoliberin analogues in the adjuvant setting. More data are necessary to establish optimal time framework for adjuvant hormonotherapy. Launching new drugs in adjuvant breast cancer therapy may require revision of current treatment guidance. The future adjuvant therapy may be much more tailored based on individual genetic profile derived from microarrays study.Stosowanie uzupełniającej hormonoterapii u chorych na wczesnego raka piersi z cechami hormonowrażliwości wydłuża czas wolny od choroby, zmniejsza ryzyko wystąpienia przerzutów odległych oraz częstość raka w drugiej piersi, a przez to wpływa na wydłużenie czasu przeżycia całkowitego. Udokumentowana przewaga inhibitorów aromatazy w leczeniu rozsianego raka piersi spowodowała, że przeprowadzono wiele badań dotyczących możliwości ich zastosowania w leczeniu uzupełniającym u chorych po menopauzie. Po analizie dostępnych wyników wydaje się, że istnieją wystarczające dowody na rozważanie sekwencyjnego leczenia hormonalnego. Pozostaje jednak wiele nierozstrzygniętych elementów strategii takiego postępowania. Początkowe leczenie uzupełniające oparte na inhibitorach aromatazy obecnie powinno być stosowane u chorych z przeciwwskazaniami do tamoksyfenu lub jego nietolerancją. Panele eksperckie zalecają ostrożność, a ewentualne zmiany standardów terapeutycznych powinny nastąpić po opublikowaniu pełnych wyników badań, co pozwoli na wyjaśnienie wielu kontrowersyjnych zagadnień. W grupie kobiet przed menopauzą z rozpoznaniem wczesnego raka piersi prowadzone są także liczne badania na temat leczenia uzupełniającego i na podstawie już dostępnych wyników można określić wskazania do zastępowania chemioterapii hormonoterapią oraz wstępnie ustalić znaczenie analogów gonadoliberyny w leczeniu adiuwantowym. Spodziewane wyniki obecnie prowadzonych badań powinny określić optymalny czas prowadzenia leczenia uzupełniającego. Pojawianie się nowych leków w terapii adiuwantowej może spowodować rewizje aktualnych poglądów na ten temat. W przyszłości leczenie uzupełniające może być postępowaniem zindywidualizowanym na podstawie indywidualnego profilu genetycznego