Evaluation of the relationship between social level perceived as the predictor of academic achievement and solitude in nursing studentsHemşirelik öğrencilerinde akademik başarının yordayıcısı olarak algılanan sosyal düzeyi ile yalnızlık arasındaki ilişkinin incelenmesi

In this study, it was aimed to determine the predictive power of perceived level of social support and solitude levels in academic achievements in nursing students. The sample of the study consisted by 451 students who were studying at the Department of Nursing in a public university in 2014-2015 academic years. 360 of students (79.9%) were female, 91 (20.1) were male. The average age of students was found to be 20.97 ± 1.23 and the average academic achievement was 2.36 ± 0.86. Data were collected by using Student Identification Form, Perceived Social Support Scale (PSSS) and UCLA Loneliness Scale. The relationship between level of loneliness and social support of among students was analyzed by Pearson Correlation analysis. In order to determine the predictive variables of academic achievement contributed in which alignment, stepwise regression techniques were used. PSSS mean scores of students was found to be 128,18 ± 6,02, UCLA mean score was 38,02 ± 8,02. As a result of the regression analysis, it was found that the educator’s support, family support and solitude variables predict the academic achievement, gender, grade level and support of friends do not predict. Educator’s support variable was seen as predictor of academic achievement in the first place and this support explains alone the 11.8% of the academic achievement of nursing students. It can be useful to plan the development of plans such as developing social relationships to student, educator and family in order to develop the skills of students to benefit from social support resources, social support skills programs, seminars of teacher-student relationship. At the same time, it can make a positive contribution that the nurse educators’ supportive, without prejudice, patient behaviors in the educational process to academic success of students. ÖzetBu araştırmada, hemşirelik öğrencilerinin çevreden algıladıkları sosyal destek düzeyi ve yalnızlık düzeyinin akademik başarılarını yordama gücünü belirlemek amaçlanmıştır.Araştırmanın öreklemini, 2014-2015 akademik yılında bir kamu üniversitesi Hemşirelik Bölümünde öğrenim gören 451 öğrenci oluşturmuştur. Öğrencilerin 360'ı (%79.9) kız, 91'i (%20.1) erkektir. Öğrencilerin yaş ortalaması 20.97±1.23 olup, akademik başarı ortalaması ise 2.36±0.86 olarak bulunmuştur. Veriler, Öğrenci Tanıtım Formu,Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ASDÖ) ve UCLA Yalnızlık Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Öğrencilerin yalnızlık düzeyi ile sosyal destek düzeyi arasındaki ilişki Pearson Korelasyon analizi ile incelenmiştir. Öğrencilerin akademik başarısını yordayan değişkenlerin hangi sıra ile katkı sağladığını belirlemek için adımsal (stepwise regression) regresyon teknikleri kullanılmıştır. Öğrencilerin ASDÖ puan ortalaması 128,18±6,02, UCLA puan ortalaması 38,02±8,02 olarak bulunmuştur. Yapılan adımsal regresyon analizi sonucunda eğitimci desteği, aile desteği ve yalnızlık değişkenleri akademik başarıyı anlamlı olarak yordamakta, cinsiyet, sınıf düzeyi ve arkadaş desteği ise yordamamaktadır. Eğitimci desteği değişkeninin öğrencilerin akademik başarısını ilk sırada yordadığı görülmü olup, tek başına eğitimci desteği değişkeni hemşirelik öğrencilerinin akademik başarılarının %11.8’ini açıklamaktadır. Öğrencinin sosyal destek kaynaklarından yararlanma becerisini geliştirmek amacıyla öğrenci, eğitimci ve ailelere yönelik sosyal ilişkileri geliştirme, sosyal destek beceri programı, eğitimci-öğrenci ilişkilerini geliştirme seminerleri gibi programların planlanması yararlı olabilir. Aynı zamanda hemşire eğitimcilerin, eğitim sürecinde öğrencilere karşı sabırlı, önyargısız, onları destekler biçimde davranmaları öğrencilerin akademik başarısına olumlu katkılar sağlayabilir