Hermeneutic anthropology and Clifford GeertzYorumsamacı antropoloji ve Clifford Geertz

Geertz argues that focusing solely on meanings is not convincing enough in order to study the culture which he defines as the web of meanings, and we can interpret the culture by only specifying the interrelations between meanings. The best an anthropologist may do to define the aspects of culture studied is to focus on the experiment itself. According to Geertz, culture he takes to be those webs in search of meaning, those experimental observation of self is not satisfactory to discover the meanings of culture as he should rely more on the interpretation of self’s act. Naturally, he inserts the importance of interpretation and meanings by underlying the insufficiency of observations. For the interpretation of meanings, he demonstrates the concepts of “experience-near” and “experience-distant” and “thick description”. At this point, an anthropologist should rely on his own ethnographic studies as self-experience rather than relying on emic-etic approaches. Thus, he demonstrates the “textuality” of culture, in other words, an anthropologist should read culture as if it were a text and finally claims that the ethnography is the text itself independent from the culture. Although he contributed a lot to the discussions for cultural views and initiated a new approach, and thanks to the scope and contributions of ethnography by crossing over the discussions of whether the subjectivity should be possible, he raises the question of insufficiency of objectivity and demonstrates the weaker sides which led an anthropologist to misinterpretation. In this study, I tried to figure out the textuality of ethnography out of Geertz’ symbolic hermeneutic anthropology, its relationship with the culture, boundaries and what it represents. ÖzetYaklaşımını simgesel yorumsamacı antropoloji üzerinden şekillendiren Geertz, kısaca anlamlar ağı olarak tanımladığı kültürü çalışmak için yalnızca anlama odaklanmanın yetersiz olduğunu ve anlamlar arasındaki ilişkiler aracılığıyla kültürü anlamamızın mümkün olabileceğini öne sürer. Çalışılan kültürün açıklanması ve anlaşılması üzere antropoloğun yapacağı en iyi şey ise, deneyimin kendisine odaklanmak olmalıdır. Geertz’a göre, kültürü anlamak için bireyin eylemlerini gözlemlemek yetersiz kalacağı için, bireyin eylemlerini nasıl yorumladığına odaklanılması gerekir. Geertz’in bakış açısı, gözlemin yetersizliğinin altını çizerek yorumu ve anlamı öne çıkarmaktadır. Anlamın yorumu için ise uzak deneyim, yakın deneyim ve yoğun betimleme kavramlarına başvurur. Bu noktada antropolog, geleneğinden gelen emik-etik yaklaşım gibi tutunum gösterdiği bakış açılarını bir kenara bırakarak etnografik çalışmasını bir kişisel deneyim olarak görmek durumundadır. Buradan hareketle, hem kültürün metinselliğini, yani bir metin olarak okunması gerektiğini, hem de etnografinin kültürden bağımsız bir şekilde metnin kendisi olduğunu savlar. Geertz’ın geliştirdiği bakış, kültürün tanımı üzerine yeni bir açılım ortaya koyduğu gibi, etnografinin olanakları ve hareket alanı üzerinden objektivitenin mümkün olup olmadığı meselesinin bir adım ötesine geçerek, evrensellik, temsiliyet, tümel-tikel ilişkisi üzerine yeni ve etkisi büyük bir tartışma alanı yaratır. Bu çalışmada, Geertz’in ortaya koyduğu simgesel yorumsamacı antropoloji üzerinden etnografinin metinselliği, kültürle ilişkisi, olanakları ve nelere karşılık geldiği ortaya konmaya çalışılmıştır