Modernism and Post-Modernism: The Duplicity of Innovation

This paper is an attempt to expose some of the conceptual contradictions on which postmodernist discourse seems to thrive. Not all theorists of the postmodern are unaware of these theoretical aporiae, but they do attempt to make of them a theory with claims to general applicability, consistency and coherence. Furthermore, the claim to newness which postmodernism posits is examined here in the light of the unresolved debate on the demise of modernism. That postmodernism both announces and celebrates the assumption of such a demise is considered here as a suspect theoretical move which, in an undeclared and uncritical sense, bears a close resemblance to the phenomenon of fashion. In this sense, the intellectual phenomenon of postmodernism itself may be seen as another version of the ever-same passing as the new.Η παρούσα εργασία επιχειρεί να αποκαλύψει ορισμένες από τις εννοιολογικές αντιφάσεις πάνω στις οποίες φαίνεται να αναπτύσσεται ο μετανεωτερικός λόγος. Δεν έχουν όλοι οι θεωρητικοί του μετανεωτερικού επίγνωση αυτών των θεωρητικών αποριών, παρ' όλα αυτά προσπαθούν να τις μετατρέψουν σε μια θεωρία γενικής εφαρμοσιμότητας, συνέπειας και συνοχής. Επίσης, η αξίωση του μετανεωτερικού για καινοφάνεια εξετάζεται στα πλαίσια της συνεχιζόμενης διαμάχης για το θάνατο του νεωτερικού. Το γεγονός ότι ο μετανεωτερισμός ταυτόχρονα διακηρύσσει και αγάλλεται. για αυτό το θάνατο θεωρείται εδώ ως μια ύποπτη θεωρητική κίνηση η οποία, κατ' έναν έμμεσο τρόπο ομοιάζει στενά με το φαινόμε­νο της μόδας. Με αυτήν την έννοια, το πνευματικό φαινόμενο του μετανεωτερισμού μπο­ρεί να θεωρηθεί ως μια ακόμα εκδοχή της αέναης επανεμφάνισης του νέου