Een toekomst voor het sociaal overleg. Bijdrage in het Impulsboek naar aanleiding van het Socio-economisch congres van Groen

Na 4 jaar Europese crisis wordt het méér dan ooit duidelijk dat het neoliberale model geen duurzame antwoorden biedt op onze sociaal-economische uitdagingen van globalisering. De oplossingen moeten niet gezocht worden in minder, maar wel in meer sociaal overleg. De auteurs lanceren twee innovatieve pistes die de toekomst van dit overleg kunnen schragen. De eerste piste is een Europese looncoördinatie, de tweede een productiviteitsdebat over ‘slimmer werken’ in plaats van ‘harder werken’. Een belangrijke macro-economische rol moet worden toebedeeld aan een minimaal Eurozone loonbeleid dat kijkt naar inflatie en productiviteit. Het gaat dan om de toepassing en uitwerking van ‘automatic stabilizers’ zoals minimumloon en automatische loonindexering toegepast op het juiste niveau/tijdstip, lees Europees. Concreet: een minimumloon als minstens 50 of 60% van het mediaanloon in een land/regio; een basis aan loonindexering gekoppeld aan de 2% inflatie-target van de Europese Centrale bank. Het productiviteitsdebat moet meer gaan over ‘slimmer werken’ dan over ‘harder werken’, meer over een duurzaam welzijnsperspectief (‘met goestng werken’) dan over materiële welvaartsverbetering (‘consumeren’). Deze aanpak moet werkgevers er eens en voor altijd van overtuigen dat nog méér flexibiliteit het meerwaarde-zoeken als onderneming echt niet helpt. Inspraak en vertrouwen zijn de weg naar innovatie. Autonomie, leermogelijkheden, interessante en uitdagende jobs zorgen er voor dat de werknemer op zoek gaat naar innovatie en meedenkt met vernieuwing in het bedrijf.status: publishe