Naar een motiverende aanpak van het schrijfvaardigheidsonderwijs : lessen uit het ElektraRed-project

In dit nieuwe onderwijstijdperk, waarin er steeds meer kennis en instrumenten beschikbaar zijn, in tegenstelling tot het dalende aantal contacturen, wordt van de docent meer en meer gevraagd om coach te worden van interactieve en communicatieve processen die de student moeten stimuleren om zelf strategieën te leren en attitudes om ‘levenslang te leren’ aan te nemen. De hedendaagse student wordt zo een verantwoordelijk individu dat erin slaagt om vlot te communiceren, initiatieven te nemen en zowel groeps- als soloprojecten tot een goed einde te brengen. Paradoxaal genoeg beweren steeds meer docenten dat hun studenten verantwoor-delijkheidszin, autonomie en initiatief missen, en bovendien alsmaar zwakker presteren op het vlak van mondelinge en schriftelijke communicatie-vaardigheden. Een van de redenen daarvoor is dat er, volgens pedagogisch onderzoek, 'triggers and rewards' nodig zijn om de huidige i-generatie tot effectieve leeractiviteiten te bewegen. Anderzijds wijst psycholinguïstisch onderzoek uit dat er tot een 10-tal 'significant encounters' op relatief korte termijn nodig zijn om nieuwe structuren correct te automatiseren, en dit in gevarieerde contexten ('deep level processing'). In het kader van het project ElektraRed vonden we in de hedendaagse leeromgeving dan ook een reeks instrumenten die een aangenaam, motiverend en responsabiliserend klimaat kunnen scheppen voor een effectieve verwerving van o.a. de schriftelijke communicatievaardigheden. In deze causerie schetsen we eerst de traditionele en actuele leermodellen, zowel in het algemeen als toegepast op schrijfvaardigheidsontwikkeling. Rekening houdend met de bovengenoemde kenmerken van het nieuwe onderwijstijdperk en de daaraan gekoppelde informaticamogelijkheden, stellen we daarna 10 stappen voor om de ontwikkeling van de schrijfvaardigheid te begeleiden. Ook de methodologie en de empirische projectresultaten komen daarbij aan bod.status: publishe