Diagnostiek van dyslexie bij jongvolwassenen: een pleidooi voor een totaalprofiel

Dyslexie bij jongvolwassenen in het secundair en hoger onderwijs (16+) bleef lang buiten de aandacht van wetenschappelijk onderzoek. De lacune in de diagnostiek situeert zich met name op twee domeinen. Om een gefundeerde diagnose te kunnen stellen is het cruciaal om wetenschappelijke instrumenten te gebruiken die zijn ontwikkeld, genormeerd en gevalideerd voor de doelgroep van 16+. Daarnaast is er nood aan diagnostiek in een totaalkader waarbij de diagnosticus leerproblemen onderkent en analyseert maar evenzeer oog heeft voor het totaalprofiel van de cliënt met sterktes en zwaktes. Binnen dit kader, dat verwijst naar een handelingsgerichte aanpak, is de hulpvraag van de cliënt het startpunt. Doelstelling is te komen tot een verantwoord en bruikbaar advies dat dankzij een uitgebreide sterkte-zwakte analyse aanknopingspunten geeft voor begeleiding. In deze bijdrage schetsen we de nood aan beide centrale elementen in een onderbouwde diagnostiek. We belichten aansluitend de implementatie van de Interactieve Dyslexietest Amsterdam-Antwerpen (IDAA) binnen dit kader. De IDAA kwam tot stand door een samenwerking tussen de Universiteit van Amsterdam (o.l.v. Aryan van der Leij), CODE Lessius (MDCL) en Muiswerk Educatief. Het is een computergestuurd instrument voor diagnose van dyslexie bij 16+ en werd genormeerd en gevalideerd voor een Nederlandse en Vlaamse populatie.status: publishe