Lokalisering en gemeenschapsopbouw worden steeds vaker naar voren geschoven als sporen in de transitie naar een duurzame samenleving. Toch is niet zonder meer elke vorm van lokalisering en gemeenschapsopbouw even progressief, effectief of democratisch. De bedoeling van dit artikel is de ambiguïteit van deze elementen te exploreren en te laten zien wat de mogelijkheden en limieten zijn van lokale gemeenschapsinitiatieven als antwoord op de ecologische crisis. Uitgangspunt is dat lokalisering en gemeenschapsvorming niet op zich beschouwd kunnen worden, maar gesitueerd moet worden in een ruimere economische, politieke en sociale context, die gekenmerkt is door processen van individualisering en (neoliberale) globalisering. De centrale vraag is...