Percepties van leerlingen betreffende Begeleid Zelfstandig Leren. Lessen vanuit de activerende didactiek

Het is niet zozeer de leeromgeving die bepaalt wat studenten leren, maar de manier waarop deze leeromgeving door de studenten ‘gepercipieerd’ wordt (Entwistle, 1991). Deze vaststelling vormt het uitgangspunt van het perceptie-onderzoek betreffende activerende didactiek dat in dit artikel centraal staat. Activerende werkvormen zijn een concrete uitwerking van de idee van Begeleid Zelfstandig Leren. Drie ingrediënten zijn daarbij essentieel om van een geslaagd recept te spreken: (1) zelfontdekkend leren, (2) via authentieke, complexe taken en (3) mits de hulp en ondersteuning van een leerkracht of anderen (bvb. tutor, peers, etc). Het onderzoek van Struyven (2005) bestudeert de ervaringen van studenten met deze werkvormen via authentieke taken, en vergelijkt ze met de ervaringen van lerenden bij klassikale instructie door de leerkracht. Een opvallende bevinding is dat de ervaringen met de activerende didactiek uiteenlopend zijn: sommige studenten zijn er dol op, anderen lijken ze te verachten. Positieve argumenten benadrukken het activerende en uitdagende karakter; de variatie aan werkvormen en het plezier van het samenwerken. Negatieve argumenten daarentegen beklemtonen de intense(re) werkdruk; de hoge(re) complexiteit van de opdrachten; en het eenzijdig gebruik van coöperatieve werkvormen. Op basis van het onderzoek worden mogelijke valkuilen belicht en tips voor de praktijk geformuleerd, want activerende werkvormen lonen de moeite!edition: 22status: publishe