Heroic Apocalypse: In the Circle of Ideas and Imagination of Tadeusz Miciński

The following book is another attempt to interpret the writings of Young Poland’s author – Tadeusz Miciński (1873–1918). Above all he is treated here as a visionary poet who transforms during the World War I into the poet – ideologist, devoting his metaphysical imagination to the services of specific national and social rebirth programs. Therefore Miciński might be interpreted not only as a visionary poet, but also as a visionary thinker, whose writings contain repeated or disscussed anew themes and motives. It refers to his poetic imagination and philosophy of life as well. In case of the first one Miciński prefers Lot and Destiny over Providence. The obsessive presence of this plot in his writings is simply striking (chapter I: “Lot” and ”Destiny”). Another distinguishing mark of his poetic vision is a full of tension mythical matrix: antiquity and christianity, building a story around the myth and on the myth. Miciński was promoting inner heroism (moral perfectionism, ”spiritual work”) and outer heroism (“physical work”). The guides on the heroism way were supposed to become those few, heroes transformed into charismatic people, the real spiritual leaders (chapter II: “From hero to a charismatic person. The legacy of Antiquity”). On the other hand the cottage motive which occurs in his workings is a perfect example of fascination with primordiality and people's moral purity (chapter III: “Cottage symbolism in Miciński’s prose”). The Tatras and the Baltic Sea which were Miciński’s huge love were widely discussed. His dis-like towards urban complexes and especially Warsaw was also mentioned. However the confrontation of sacred things with the defiled ones, sacrum of the Tatras and the Baltic Sea with the city’s profanum (its residents), are another of the poet’s idée fixe (chapter IV: “The Tatras at the Baltic Sea. Anti-urbanism”). The subject-matter of the last – V chapter is the apocalyptic plot in Miciński’s writings: an Apocalypse explored in the mankind’s history and human life. The author of the book describes the Apocalypse in the novel “Mené-Mené-Thekel-Upharisim... Quasi una phantasia” (written 1913–1914, pub. 1931). The texts published in the 2nd part of this book have one theme in common – Poland. Miciński was fighting for its future bringing charges against intellectual – bourgeois Poland. For the author of “Wita” and the other congenial thinkers and writers Poland is res sacra – a sacred thing. Visionary – thinker Miciński is presented in five scenes: firstly (chapter VI: “Nationalism and cosmopolitism. Fighting for Poland.”) as an open-minded patriot who at the same time is the citizen of Europe, who travelled across it both far and wide, from Scandinavia to Spain, Italy and Bulgaria, from Russia to France. The poet was cosmopolitan and Polish nationalist at the same time in the way represented by Zygmunt Miłkowski (widely known as Teodor Tomasz Jeż) rather than the National Democracy. Secondly (chapter VII: “The Spiritual Book against the civilization apocalypse”) – he was portrayed as a creator of the Book he was writing his whole life. Ideas, motives, thoughts that constantly occur in Miciński’s writings prove his certain recurrence. It is not an accusation. The point is that the poet opposing the modern civilization’s degeneration was permanently fighting for spiritual values. Thirdly (chapter VIII: “Poland and Poles on the treshold of independence”) Miciński was shown as a sort of popular tribune, the defender but at the same time the accuser of contemporary Poles, who dreams of Poland being the synthesis of the East and the West, stressing the predominance of the second one. That Miciński, national culture’s propagator is closely connected with the previously discussed creator of the Book. In the fourth place (chapter IX: “The Jewish issue”) the author of “Nietota” was presented as a follower of the Jews’ assimilation idea, declaring his often anti-Jewish views in a very problematic times for that issue. The Jewish matter is one of the issues that occur repeatedly in almost all his writings from the mature period of his creativity because it directly concerned Poland and Poles. In the fifth place (chapter X: “Frontierland, Byzantium and the “New Life” in “Wita”) Miciński was presented as a thinker under the influence of slavophilia, the herald of nations’ brotherhood, especially Slavic ones. Even though he was writing about it even earlier his believes were fully expressed in “Wita”. In the sixth place (chapter XI: “»Elogium Oyczyzny«. Imagination in the service of idea”) – the author of the book gives a sample of Miciński's war poetry (“Elogium Oyczyzny” [1915]), analysing it briefly.BAJKO Marcin, dr, adiunkt w Katedrze Badań Filologicznych „Wschód – Zachód” na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Białymstoku. Główny nurt zainteresowań: pisarstwo Tadeusza Micińskiego, religijność i antropologia Młodej Polski, twórczość Juliusza Słowackiego i innych pisarzy epoki romantyzmu. Autor opracowania i wstępu do "Walki o Chrystusa Micińskiego" (Białystok 2011), a także dwóch książek poświęconych jego twórczości: "Heroiczna Apokalipsa. W kręgu idei i wyobraźni Tadeusza Micińskiego" (Białystok 2012) oraz „Sny niezwykłe o Polsce i o Europie”. Diagnoza kultury w pismach Tadeusza Micińskiego u progu pierwszej wojny światowej" (Kraków 2015).1. Bibliografia podmiotowa Pisma Tadeusza Micińskiego wykorzystane w książce Aleja króla Sobieskiego w Rucewie, „Tygodnik Ilustrowany” 1911, nr 39. Przedruk w: T. Linkner, Z mare tenebrarum na słoneczny Hel. W kręgu myśli bałtycko-pomorskiej Tadeusza Micińskiego, Gdańsk 1987.Baltazarowe widmo przed Rosją, „Polskie Siły Zbrojne” 1917, nr 3.Białe Noce. (Wspomnienia z pobytu w Dumie), „Ludzkość” 1907 (nr 28, 30, 32, 36, 38, 40, 42, 48).Cierniowy wieniec Bułgarii, „Świat” 1914, nr 1.Czarnobylskie dęby, „Tygodnik Ilustrowany” 1910, nr 39-43.Dęby czarnobylskie, Warszawa 1911.Do źródeł duszy polskiej, Lwów 1906.Dzwony Wawelu, „Przegląd Narodowy” 1912, nr 5, 6.Elogium Oyczyzny, w: Na wpisy szkolne. Jednodniówka Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów Polskich, Warszawa 1915.Forteca marmurów, „Tygodnik Ilustrowany” 1909, nr 7–9.Hymn do Italii, „Echo Polskie” 1916, nr 28. Przedruk w: A. Wydrycka, Zapomniane teksty Micińskiego, „Ruch Literacki” 1989, z. 4-5.Hymn, „Wieś Ilustrowana” 1914, nr 6.In hac Valle, cujus nomen est Aerumna, w: Nasze Kresy. Mohylowszczyzna, Mohylów–Moskwa 1917.Kniaź Patiomkin, w: Utwory dramatyczne, t. 1, wybór i oprac. T. Wróblewska, Kraków 1996.Korespondencja Tadeusza Micińskiego, oprac. T. Wróblewska, „Miesięcznik Literacki” 1969, nr 11.Kraków – Wawel – Król Polski, „Krytyka” 1905, t. 2.Królewna Orlica, w: Utwory dramatyczne, t. 4, dz. cyt.Ku czemu Polska idzie?, w: Miasto świętego Jana. Zeszyt zbiorowy, Moskwa 1916.Kwiat dobroci kobiecej, „Tygodnik Ilustrowany” 1912, nr 5.Malarstwo wizyjne, „Sztuka” 1912, t. 2Manifest cara, „Krytyka” 1905, t. 2, z. 12.Mené–Mené–Thekel Upharisim!... Quasi una phantasia, w: Pisma pośmiertne, pod red. A. Górskiego i Cz. Latawca, Warszawa 1931.Miasto pod Witoszą, „Świat” 1913, nr 3.Misterium Zwiastowania, „Tygodnik Ilustrowany” 1912, nr 42.Mowa Tadeusza Micińskiego na wiecu Tatarów, „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1917, nr 159.Mściciel Wenety, w: Utwory dramatyczne, t. 4, dz. cyt.Nauczycielka, „Czas” 1896, nr 62-74.Niedokonany. Kuszenie Chrystusa Pana na pustyni, w: Pisma pośmiertne, pod red. A. Górskiego i Cz. Latawca, Warszawa 1931.Niemiec i Rosjanin, „Tygodnik Ilustrowany” 1910, nr 16.Nieszczęścia w Tatrach, „Turysta Polski” 1913, nr 19.Nietota. Księga tajemna Tatr, Warszawa 2004.Nowe Życie, w: Do źródeł polskiej duszy, Warszawa 1936 (pierwodruk: Życie Nowe, 1907).O pesymizmie, oprac. T. Wróblewska, „Przegląd Humanistyczny” 1969, nr 5.P. Miciński o p. Hebetce i o p. Herbaczewskim [polemika Micińskiego z A. Herbaczewskim] „Głos Narodu” 1913, nr 126.Przy kotle austriackiej Walpurgii, „Świat” 1913, nr 1, 2.Termopile polskie. Misterium na tle życia i śmierci ks. Józefa Poniatowskiego, w: Utwory dramatyczne, t. 3, wybór i oprac. T. Wróblewska, Kraków 1980.Tężyzna narodu, „Tygodnik Ilustrowany” 1912, nr 24.Trawki z okopów, „Polskie Siły Zbrojne” 1917, nr 1-2.Trzeci Maj, „Głos Polski” 1917, nr 21.V Olimpiada, „Tygodnik Ilustrowany” 1912, nr 32.W mrokach złotego pałacu czyli Bazylissa Teofanu, w: Utwory dramatyczne, t. 2, wybór i oprac. T. Wróblewska, Kraków 1978.W poszukiwaniu życia nowego, „Tygodnik Ilustrowany” 1910, nr 45; 1911, nr 1-2.W sprawie W. Feldmana, „Krytyka” 1909, t. 4.Walka o Chrystusa, wstęp, oprac. tekstu i przypisy M. Bajko, Białystok 2011.Widmo Wallenroda [wersja pierwotna, bez tytułu], „Krytyka” 1908, t. 1; wersja zmieniona: Warszawa 1914.Wieczorem i w świtach myśl o Was!..., w: Miasto Świętego Jana, dz. cyt.Wielki uniwersytet cierpienia, „Tygodnik Ilustrowany” 1913, nr 44.Wita, Warszawa 1930 (wyd. 1: 1926).Współczesna młodzież polska. Odczyt, Kraków 1897.Wybór poezji, wstęp i oprac. W. Gutowski, Kraków 2001.Wygnańcy, „Echo Polskie” 1915, nr 2. Przedruk w: A. Wydrycka, Zapomniane teksty Micińskiego, „Ruch Literacki” 1989, z. 4-5.Wzniesienie Krzyża, „Echo Polskie” 1915, nr 1. Przedruk w: A. Wydrycka, dz. cyt.Xiądz Faust, oprac. tekstu, przypisy i posłowie W. Gutowski, Kraków 2008Z życia pułków polskich, „Polskie Siły Zbrojne” 1917, nr 9-10.Złota Praga, „Świat” 1912, nr 30.Zmierzch półksiężyca, „Świat” 1913, nr 8, 9.Znad Bursztynowego Morza, „Literatura i Sztuka” 1911, nr 27 (dodatek literacko-artystyczny do „Nowej Gazety”). Przedruk w: T. Linkner, dz. cyt.Źródło w górach. Cyprian Norwid, „Literatura i Sztuka” 1914, nr 1 (dodatek literacko-artystyczny do „Nowej Gazety”).Życie i twórczość w Hellerau, „Tygodnik Ilustrowany” 1912, nr 30.2. Bibliografia przedmiotowa Opracowania twórczości Tadeusza Micińskiego (przywoływane w książce): Biliński K., Z nie publikowanej korespondencji Tadeusza Micińskiego, „Ruch Literacki” 1996, z. 1.Bajko M., Wstęp, w: T. Miciński, Walka o Chrystusa, dz. cyt.Boniecki E., „Duch się we mnie wichrzy”. Tadeusz Miciński wobec zagadki człowieka, Warszawa 2000.Brzozowska S., Antynomie dionizyjskości w „Bazilissie Teofanu” Tadeusza Micińskiego, „Pamiętnik Literacki” 2007, z. 1.Brzozowska S., Człowiek i historia w dramatach Tadeusza Micińskiego, Opole 2009.Czabanowska-Wróbel A., Mityzacja baśni. Baśń w twórczości Tadeusza Micińskiego, w: tejże, Baśń w literaturze Młodej Polski, Kraków 1996.Czarnowski B., Ze wspomnień o Tadeuszu Micińskim, „Kurier Literacko-Naukowy”. Dodatek do „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” z dnia 18 marca 1935.Czechowicz J., Kontur „Nietoty”, w: tegoż, Wyobraźnia stwarzająca, wstęp, wybór i oprac. T. Kłak, Lublin 1972.Czyż A., Barokowy rodowód poezji Micińskiego, „Poezja” 1978, nr 3.Danek-Wojnowska B., Kłossowicz J., Tadeusz Miciński, w: Literatura okresu Młodej Polski, t. II, red. K. Wyka, A. Hutnikiewicz, M. Puchalska, Warszawa 1967.Duninówna H., Mag, w: tejże, Ci, których znałam, Warszawa 1957.Eile S., Antypowieść Micińskiego a estetyka młodopolska, w: Studia o Tadeuszu Micińskim, red. M. Podraza-Kwiatkowska, Warszawa 1979.Flis E., „Polskość jest wyznaniem” – Miciński w przededniu i w dobie Wielkiej Wojny, w: Pierwsza wojna światowa w literaturze polskiej i obcej. Wybrane zagadnienia, pod red. E. Łoch, Lublin 2004.Flis-Czerniak E., „Przy kotle austriackiej Walpurgii”. Korespondencje wojenne Tadeusza Micińskiego, w: Południowa Słowiańszczyzna w literaturze polskiej XIX i XX wieku, red. K. Stępnik, M. Gabryś, Lublin 2010.Flis-Czerniak E., Syndrom Wallenroda. Z problemów świadomości narodowej i religijnej w twórczości Tadeusza Micińskiego, Lublin 2008.Flis E., „Wolna ku nowej wolności”. Idea polska a rewolucja 1905 roku w pismach Wacława Berenta i Tadeusza Micińskiego, w: Rewolucja lat 1905–1907. Literatura – publicystyka – ikonografia, red. K. Stępnik, M. Gabryś, Lublin 2005.Floryńska H., Lucyferyzm i heroizm, w: tejże, Spadkobiercy Króla Ducha. O recepcji filozofii Słowackiego w światopoglądzie polskiego modernizmu, Wrocław 1976.Górski A., Przedmowa od redakcji, w: T. Miciński, Pisma pośmiertne, Warszawa 1931.Górski A., Tadeusz Miciński w Krakowie (1895–1901), w: Miscellanea literackie 1864–1910, pod red. S. Pigonia, Wrocław 1957.Greń Z., Miciński i jego demony, w: tegoż, Rok 1900. Szkice o dramacie zapomnianym, Kraków 1969.Gutowski W., „Z mego szczęścia uczyniłem hekatombę szaleństwu”, w: T. Miciński, Poematy prozą, oprac. W. Gutowski, Kraków 1985.Gutowski W., Laboratoria wyzwolenia. O jednoaktowych dramatach Tadeusza Micińskiego, w: Literatura – Kulturoznawstwo – Uniwersytet. Księga ofiarowana Franciszkowi Ziejce w 65. rocznicę urodzin, red. B. Dopart, J. Popiel, M. Stala, Kraków 2005.Gutowski W., Dusza – Duch – Jaźń. Semantyka słów kluczy metafizycznej antropologii Tadeusza Micińskiego, w: tegoż, Wprowadzenie do Xięgi Tajemnej. Studia o twórczości Tadeusza Micińskiego, Bydgoszcz 2002.Gutowski W.,: Ostatnia noc Wielkiego Mędrca. Finał biografii księdza Fausta, w: Dojrzewanie do pełni życia. Starość w literaturze polskiej i obcej, pod red. S. Kruka, E. Flis-Czerniak, Lublin 2006.Gutowski W., Polska – „res sacra”? Życie narodu a żywotność chrześcijańska w manifestach światopoglądowych młodopolskich poszukiwaczy Absolutu, w: Chrześcijańskie dziedzictwo duchowe narodów słowiańskich, Seria II: Wokół kultur śródziemnomorskich, t. 1: Literatura i słowo, pod red. Z. Abramowicz i J. Ławskiego, Białystok 2009.Gutowski W., Posłowie. Synteza – niedokonanie – „skok w przyszłość”… O „Xiędzu Fauście” Tadeusza Micińskiego, w: T. Miciński, Xiądz Faust, oprac. tekstu, przypisy i posłowie W. Gutowski, Kraków 2008.Gutowski W., Prorok i mściciel. Adam Mickiewicz w lekturze Tadeusza Micińskiego, w: Mickiewicz. W 190-lecie urodzin, red. H. Krukowska, Białystok 1993.Gutowski W., Stereotyp Niemców i Niemiec w twórczości literackiej i publicystyce Tadeusza Micińskiego, w: tegoż, Wprowadzenie do Xięgi Tajemnej..., dz. cyt.Gutowski W., Symbolika urbanistyczna w literaturze polskiego modernizmu, w: tegoż, Mit – Eros – Sacrum. Sytuacje młodopolskie, Bydgoszcz 1999.Gutowski W., Symbolika Wawelu w twórczości Tadeusza Micińskiego, „Ruch Literacki” 1992, z 6.Gutowski W., Tadeusza Micińskiego dialog z „Królem-Duchem”, w: Wyobraźnia Juliusza Słowackiego, red. D.T. Lebioda, Bydgoszcz 2006.Gutowski W., Tematy żydowskie w „Xiędzu Fauście” Tadeusza Micińskiego (próbne zapiski), w: Światy przedstawione. Prace z historii i teorii literatury ofiarowane Profesorowi Jerzemu Speinie, pod red. M. Kalinowskiej, E. Owczarz, J. Skuczyńskiego, M. Wołka, Toruń 2006.Gutowski W., W poszukiwaniu życia nowego. Mit a światopogląd w twórczości Tadeusza Micińskiego, Toruń 1980. Przedruk w: tegoż, Wprowadzenie do Xięgi Tajemnej, dz. cyt.Gutowski W., Wstęp do: T. Miciński, Wybór poezji, oprac. W. Gutowski, Kraków 1999.Hempel J., Tadeusz Miciński, „Kultura Robotnicza” 1922, nr 17.Igliński G., Serca upiorny kwiat. Pierwiastek żeński w liryce Tadeusza Micińskiego, w: tegoż, Magia serca i słowa w modernistycznych snach i wizjach, Warszawa 2005.Illg J., Historia w tyglu alchemika. „Wita” Tadeusza Micińskiego, w: Literatura i historia. Interpretacje, red. T. Bujnicki, I. Opacki, Warszawa –Kraków – Katowice 1982.Illg J., Rozprawa z Polską inteligencko-mieszczańską, „Znak” 2002, nr 3.Jankowska M., „Wolność woli i gwiezdność / wszystkiego, / co musi tu umierać!...” Tadeusza Micińskiego poetycka wizja losu człowieka, w: Fascynacje, inspiracje, koncepcje. Romantyczne, pozytywistyczne i młodopolskie obszary wartości i znaczeń, red. G. Igliński, Warszawa 2008.Kolbuszewski J., W kręgu „Nietoty”, w: Tatry w literaturze polskiej 1805– 1939, Kraków 1982.Kozikowski E., Tadeusz Miciński, w: Między prawdą a plotką. Wspomnienia o ludziach i czasach minionych, Kraków 1961.Kuderowicz Z., Historia i wartości integrujące. Koncepcje historiozoficzne w publicystyce Tadeusza Micińskiego, w: Studia o Tadeuszu Micińskim, dz. cyt.Kurkiewicz M., „Dęby Czarnobylskie” Tadeusza Micińskiego – oryginalny cykl nowelistyczny, „Ruch Literacki” 2001, z. 4.Kurkiewicz M., Problematyka używek i ich miejsce w twórczości dramatycznej wybranych twórców młodopolskich (Kisielewski, Miciński, Przybyszewski, Zapolska), w: Używki w literaturze. Od Młodej Polski do współczesności, t. II, red. T. Linkner, Gdańsk 2002.Kurkiewicz M., Synkretyzmy Micińskiego. Kilka uwag o Mené–Mené–Thekel–Upharisim, w: Młodopolska synteza sztuk, red. H. Ratuszna, R. Sioma, Toruń 2010.Kurkiewicz M., Upadek i odrodzenie – messyński epizod w życiu księdza Fausta, „Ruch Literacki” 2003, nr 5.Kurkiewicz M., „Wita” Tadeusza Micińskiego – oryginalna powieść historyczna, w: tegoż, Symbole, narracje, eschatologie… Studia o literaturze przełomu XIX i XX wieku, Toruń 2007.Kurkiewicz M., W labiryntach konwencji (o prozie Tadeusza Micińskiego), Bydgoszcz 2004.Kuźma E., Oksymoron jako gest semantyczny w twórczości Tadeusza Micińskiego, w: Studia o Tadeuszu Micińskim, dz. cyt.Latawiec Cz., Introdukcja, w: T. Miciński, Pisma pośmiertne, dz. cyt.Linkner, T. „Berlińska impresja”. Ze „szkiców, fragmentów utworów, notatek” T. Micińskiego, „Ruch Literacki” 1986, z. 1.Linkner T., Faust lucyferyczny Tadeusza Micińskiego w dramacie „Koniec Wenety” i powieści „Xiądz Faust”. Postacie i motywy faustyczne w literaturze polskiej, t. 2, red. H. Krukowska i J. Ławski, Białystok 2001.Linkner T., Tadeusz Miciński o życiu domowym i rodzinnym Mickiewicza w pracy o Adamie Mickiewiczu, „Prace Polonistyczne”, seria LXI, t. II, Łódź 2006.Linkner T., Z mare tenebrarum na słoneczny Hel. W kręgu myśli bałtyckopomorskiej Tadeusza Micińskiego, Gdańsk 1987.Linkner T., Zanim skończyło się maskaradą. Ze studiów nad twórczością Tadeusza Micińskiego, Gdańsk 2003.Lutosławski W., Lucyferyzm Tadeusza Micińskiego, „Tygodnik Ilustrowany” 1931, nr 44.Ławski J., „Pszenica i kąkol”. Wyobraźnia poetycka Tadeusza Micińskiego w latach „Wielkiej Wojny”, w: Poezja Tadeusza Micińskiego. Interpretacje, red. A. Czabanowska-Wróbel, P. Próchniak i M. Stala, Kraków 2004.Ławski J., Erudycja – indywiduacja – inicjacja. O „Xiędzu Fauście” Tadeusza Micińskiego. Tezy o powieściowej wyobraźni, w: Z problemów prozy – powieść inicjacyjna, pod red. W. Gutowskiego i E. Owczarz, Toruń 2003.Ławski J., Ukrzyżowanie Prometeusza. Przemiany mitu w „Xiędzu Fauście” Tadeusza Micińskiego, w: Ateny. Rzym. Bizancjum. Mity śródziemnomorza w kulturze XIX i XX wieku, pod red. J. Ławskiego i K. Korotkicha, Białystok 2008.Ławski J., Wyobraźnia lucyferyczna. Szkice o poemacie Tadeusza Micińskiego „Niedokonany. Kuszenie Chrystusa Pana na pustyni”, Białystok 1995.Marciniak P., W Bizancjum czyli nigdzie. „W mrokach złotego pałacu czyli Bazylissa Teofanu” Tadeusza Micińskiego, w: Bizancjum. Prawosławie. Romantyzm. Tradycja wschodnia w kulturze XIX wieku, red. J. Ławski i K. Korotkich, Białystok 2004.Melkowski S., Źródła duszy polskiej w kolorze czarnym i czerwonym według Tadeusza Micińskiego, „Poezja” 1974, z. 5.Miedwiediewa O., Tadeusz Miciński i Rosja: wędrówka po przestrzeni duchowej, w: „Toronto Slavic Quarterly”, nr 4: Spring 2003 http://www.utoronto.ca/tsq/04/medvedeva04.shtmlMierzejewski Z., „Drzewo życia”, odczyt Tadeusza Micińskiego, „Sfinks” 1911, nr 11.Niciński K., Kwestia słowiańska w publicystyce Tadeusza Micińskiego podczas I wojny światowej i w latach ją poprzedzających, w: Nacjonalizm polski do roku 1939. Wizje kultury polskiej i europejskiej, red. K. Stępnik i M. Gabryś, Lublin 2011.Nowicki A., Tadeusz Miciński i wiele Polsk, w: T. Miciński, Nietota. Księga tajemna Tatr, Warszawa 2004.Nowicki A., Tadeusza Micińskiego subiektywizacja i pluralizacja lucyferyzmu, w: T. Miciński, Nietota, dz. cyt.Pigoń S., Niesamowite spotkania literackie, w: tegoż, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964.Podraza-Kwiatkowska M., Przedranna epifania Tadeusza Micińskiego (O wierszu „Już świt…”), w: Poezja Tadeusza Micińskiego, dz. cyt.Podraza-Kwiatkowska M., Wieża z kości słoniowej i kazalnica czyli między Des Esseintesem a Piotrem Skargą, w: Studia o Tadeuszu Micińskim, dz. cyt.Poezja Tadeusza Micińskiego. Interpretacje, pod red. A. Czabanowskiej-Wróbel, P. Próchniaka i M. Stali, Kraków 2004.Popiel M., Wzniosła groteska. „Nietota” Tadeusza Micińskiego, w: tejże, Oblicza wzniosłości. Estetyka powieści młodopolskiej, Kraków 1999.Prokop J., Żywioł wyzwolony. Studium o poezji Tadeusza Micińskiego, Kraków 1978.Próchniak P., Pęknięty płomień. O pisarstwie Tadeusza Micińskiego, Lublin 2006.Ratajska K., Filomaci w broszurze Tadeusza Micińskiego „Współczesna młodzież polska”, w: tejże, Dziedzice filomatyzmu, Wrocław 1987.Rettinger M., Opowieść o wcieleniu bohaterki. Tadeusz Miciński, „Wita”, „Przegląd Współczesny” 1926, nr 51.Siedlecki F., Zakon braci słonecznych, „Wiadomości Literackie” 1925, nr 12.Sławińska I., Miciński i Hellerau, w: Studia o Tadeuszu Micińskim, dz. cyt.Sobieraj S., Alchemia wyobraźni. Rezonans twórczości Tadeusza Micińskiego w poezji międzywojennej, Siedlce 2002.Sobieraj S., Tadeusz Miciński wobec Rosji i Rosjan. Między literaturą a ideologią, w: Europa a Rosja: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość, pod red. J. Gancewskiego i J. Sobczaka, Elbląg 2005.Sobolczyk P., Tadeusza Micińskiego podróż do Hiszpanii, Toruń 2005.Sosnowski J., Ruchy endekoidalne? Miciński w latach wojny światowej, w: Kategoria narodów w kulturach słowiańskich, pod red. T. Dąbek-Wigrowej i A. Z. Makowieckiego, Warszawa 1993.Stępnik K., Tadeusz Miciński. Struktura tekstów korespondencji wojennej („Świat”), w: tegoż, Wojny bałkańskie lat 1912-1913 w prasie polskiej. Korespondencje wojenne i komentarze polityczne, Lublin 2011.Studia o Tadeuszu Micińskim, pod red. M. Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1979.Stur J., Tadeusza Micińskiego „Kniaź Patiomkin”, „Nietota”, „Xiądz Faust”, Poznań 1920.Suszka C., W poszukiwaniu utraconej jedni. O synkretyzmie kulturowo-religijnym w twórczości Tadeusza Micińskiego, „Ruch Literacki” 2001, z. 2.T