J.G. Ballard’in i̇kli̇m kurgu romanlarının ekoeleşti̇rel i̇ncelemesi̇

This study focuses on an ecocritical analysis of J.G. Ballard’s climate fiction novels of the early 1960s. Ecocritical perspectives, social ecological in specific have been utilized to shed light on the selected three novels of J.G. Ballard—The Wind from Nowhere, The Drowned World and The Drought. In contrast with the widespread scholarly research of surreal and psychoanalytic criticism in Ballard’s latter fiction, this study contemplates to analyse the author’s very first post-apocalyptic, climate fiction novels through the window of ecocritical theory. These three novels of the renowned British author are commonly considered as primary examples of the sub-genre of climate fiction. This study therefore proposes to analyse Ballard’s post-apocalyptic works of climate fiction by applying theories related to the school of ecocriticism, second wave of ecocriticism in particular. The study thereby aims to criticise Ballard’s oeuvre from the specific position of social ecology. Thus, the research reveals how Ballard dismantles and takes on western anthropocentrism in The Wind from Nowhere, the author’s first work of fiction, often dismissed by many including himself as an experimental work of fiction. Furthermore, the study also intends to criticise The Drowned World from a social ecofeminist viewpoint. Finally, it aspires to expose the social ecological motives behind The Drought, Ballard’s post-apocalyptic vision of a world running out of water. The study refers to a wide variety of scholars and theoreticians but mainly relies on the theories of Murray Bookchin and Karen J. Warren. Focusing on many different issues within ecocritical thought, the study insists on the scrutiny of social ecological motives in Ballard’s trilogy of climate fiction.Bu çalışma, J.G. Ballard’ın 1960’ların başında yayımlamış olduğu iklim kurgu romanlarını çevreci eleştiri ekolü ışığında ele alan kapsamlı bir analizi içermektedir. J.G. Ballard’ın seçilmiş üç romanı — The Wind from Nowhere, The Drowned World ve The Drought çevreci eleştiri kuramından, özel olarak da sosyal ekoloji alt kuramından faydalanılarak incelenmiştir. Ballard’ın son dönem popüler eserlerinin gerçeküstücülük ve psikanaliz kuramlarındaki akademik araştırmaların çokluğuna rağmen bu çalışma, yazarın kıyamet sonrası iklim kurgu romanlarını çevreci eleştiri kuramı penceresinden ayrıntılı biçimde ele almayı hedeflemektedir. Ünlü İngiliz yazarın bu üç romanı, iklim kurgu alt türünün temel örnekleri arasında gösterilmektedir. Bu yüzden, çalışma Ballard’ın iklim kurgu roman üçlemesini çevreci eleştiri ekolü kapsamında, özellikle ikinci dalga çevreci eleştiri alt kuramı çerçevesinde incelemeyi önermektedir. Bu kapsamda araştırma Ballard’ın söz konusu eserlerini sosyal ekoloji perspektifinden eleştirmeyi amaçlamaktadır. Böylece çalışma, Ballard’ın ve pek çok eleştirmenin deneysel kurgu olarak adlandırdığı The Wind from Nowhere adlı romanında Batı insan merkezciliğinin nasıl alaşağı edildiğini açığa çıkarmaya odaklanmaktadır. Ayrıca, çalışma, Ballard’ın ikinci iklim kurgu romanı olan The Drowned World eserini sosyal ekofeminizm kuramı gözünden analiz etmektedir. Son olarak da Ballard’ın kuraklık temeline dayanan kıyamet senaryosu olan The Drought isimli romanının sosyal ekolojik bakış açısıyla irdelenmesi uygun görülmektedir. Pek çok araştırmacı ve kuramcıya göndermeler yapan bu çalışma temel olarak Murray Bookchin ve Karen J. Warren’ın kuramlarına dayanmaktadır. Çevreci eleştiri bağlamında farklı unsur ve meselelere değinen bu araştırma, J.G. Ballard’ın iklim kurgu roman üçlemesinin sosyal ekolojik motifler doğrultusunda ayrıntılı bir şekilde analiz edilmesi yönünde ısrarcı bir tutumu benimsemektedir