Disaster prepradeness and education levels at Turkish Academic Emergency Departments

Amaç: Bu çalışmanın amacı, afetler konusunda acil tıp anabilim dallarının yer aldığı üniversite hastanelerindeki hazırlıkların belirlenmesi, acil tıp anabilim dallarının bu hazırlığa katkısı, acil servis düzeyindeki afet hazırlıkları ve acil tıp eğitimi programı içindeki afet tıbbı eğitim düzeyi ile ilgili ülkemizdeki güncel durumla ilgili bir analiz ortaya koymaktadır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, kesitsel ve tanımlayıcı niteliktedir. Ağustos 2006’da 30 anabilim dalına afetlere hazırlık ve afet tıbbı eğitimleri ile ilgili çalışmalarına yönelik sorular içeren anketler gönderilmiştir. Anket formlarını 60 gün içinde cevaplamayan anabilim dalları çalışma dışı bırakılmıştır. Bulgular: Anketlerden 28’i (%93.3) cevaplanmıştır. On beş (%53.5) anabilim dalının yer aldığı hastanede, hastane afet planı mevcuttur. Dokuz (%32.1) anabilim dalı hastane afet planı oluşum sürecine dahil edilmiştir. Hastane afet planı hazırlanmadan önce sadece üç hastanede risk analizi yapıldığı saptanmıştır (%20.0). KBRN-P tehditlerine karşı özel ekler ise sadece iki planda mevcuttur (%13.3). Yalnızca dört (%26.7) anabilim dalında tatbikatlar yapılmaktadır. Dokuz (%30) anabilim dalı herhangi bir afet durumunda görev aldığını bildirmiştir. Hastane afet planı mevcut olan anabilim dallarının sadece altısında (%40) arındırma ile ilgili bir hazırlık olduğu görülmüştür. Asistan eğitiminin devam ettiği 25 anabilim dalının onunda (%40.0) afet tıbbı ile ilgili ders konularının eğitim müfredatında yer aldığı görülmüştür. Sonuç: Ülkemizdeki acil tıp anabilim dallarının afet hazırlığına ve yönelik katkıları ve çalışmada yer alan üniversite hastanelerinin afet hazırlıkları yeterli düzeyde bulunmamıştır. Ayrıca, afet tıbbı ile ilgili verilen eğitimlerin yetersizliği göze çarpmaktadır.Objective: This study aims to determine disaster prepradeness levels at academic emergency departments and hospitals which they are located, and also to analyze disaster medicine education levels in those residency programs. Methods: This is a cross-sectional and descriptive study. On August 2006, a survey about hospitals disaster prepradeness levels and disaster medicine education was distributed to 30 emergency medicine residency program directors in Turkish university hospitals. Surveys not answered within 60 days were excluded from the study. Results: Response rate of the questionairres was 93.4% (n: 28). Fifteen (53.5%) hospital had a hospital disaster plan. Nine (32.1%) of the academic emergency departments contributed on constitution process of these plans. Only three departments performed a risk analysis before they created their plans (20.0%). Only two hospitals have subplans for CBRN-E emergencies (13.3%). Four (26.7%) hospitals were disaster drills carried out regularly every year. Nine (30.0%) academic emergency departments had previous experience for a real disaster response. Six (40.0%) of the departments which have a disaster plan, have prepradeness for decontamination of the disaster victims. Ten (40.0%) of the 25 departments in which residency education continues had placed lessons about disaster medicine in their core curriculums. Conclusions: Disaster prepradeness and education levels of the Turkish academic emergency departments was found to be unsufficient