Farklı kökenli safran (Crocus sativus L.) genotiplerinde in-vitro mikrokorm ve sürgün rejenerasyonu üzerine bazı büyüme maddelerinin etkileri

Çalışmada, iki farklı safran (Crocus sativus L.) genotipinin in-vitro koşullarda mikroçoğaltımları yapılmıştır. Araştırma, tesadüf parselleri deneme deseninde 3 tekerrürlü olarak gerçekleştirilmiştir. Denemede farklı alt kültür ortamlarında iki safran genotipinin tepkileri incelenmiştir. Safranbolu ve Horasan genotipleri ilk olarak 4 farklı konsantrasyonda hazırlanmış Thidiazuron (TDZ) ortamında MS + 1.0, 2.0, 3.0 ve 4.0 mg/l TDZ + 0.5 mg/l NAA + 0.1 mg/l GA3 sürgün oluşumunu teşvik etmek için kültüre alınmıştır. İkinci alt kültür ortamında 4 farklı Paclobutrazol (PAC) içeren MS + 0.5, 1.0, 2.0 ve 3.0 mg/l PAC + 0.5 mg/l NAA'da mikrokorm oluşumu teşvik edilmiştir. Elde edilen eksplantlar 4 farklı Indol-3-bütirik asit (IBA) MS + 0, 0.5, 1.0 ve 2.0 mg/l IBA + 0.1 mg/l Gibberellik asit (GA3) içeren köklendirme ortamında kök oluşumu incelenmiştir. Çalışma sonunda elde edilen veriler değerlendirildiğinde sürgün oluşturmada Safranbolu genotipi için 4.0 mg/l TDZ ve Horasan genotipi için 3.0 mg/l TDZ ortamları başarılı bulunmuştur. Ayrıca Safranbolu sürgün üretiminde Horasan genotipinden daha başarılı görülmüştür. Mikrokorm üretimi için 2.0 mg/l PAC içeren ortam her iki genotip için başarılı bulunmuştur. Horasan Safranbolu'dan başarılı görülse de iki genotip ortalamaları arasındaki farklılık istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır. Köklenme ortamında da 1.0 ve 2.0 mg/l IBA içeren ortamlar arasında istatistiksel olarak önemli fark görülmemiş ve her iki ortam da kök oluşumu için uygun bulunmuştur. İki genotip karşılaştırıldığında Horasan daha yüksek oranda köklenme ortalamasına sahiptir