Treatment of the four-part proxsimal humerus fractures in elderly patients with hemiarthroplasty

Amaç: Bu çalışmada, 4 parçalı proksimal humerus kırığı nedeni ile omuz hemiartroplastisi uygulanan yaşlı olgularımızın işlevsel sonuçları değerlendirilmiştir. Hastalar ve yöntemler 1991–2005 yılları arasında 4 parçalı humerus üst uç kırığı nedeni ile omuz hemiartroplastisi uygulanan 60 yaş üstündeki 28 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Yaş ortalaması 67,7 (61-82) yıldı. Olguların 9’u erkek, 19’u kadındı. Yaralanma nedeni; 11 (%39,3) trafik kazası ve 17 (%60,7) düşme idi. Bulgular: Ortalama izlem süresi 54,5 (26-153) ay oldu. Rehabilitasyona ilk hafta sonunda başlandı. Çalışmaya alınan olguların tümü Neer skorlama sistemine göre değerlendirildi. Ortalama skor 77,1 (32-92) oldu. Olguların %14,3’ünde mükemmel, %46,4’ünde yeterli, %28,6’sında yetersiz ve %10,7’sinde başarısız sonuç elde edildi. Çıkarımlar: Yaşlı hastalardaki 4 parçalı humerus üst uç kırıklarının tedavisinde osteoporoz, yüksek osteonekroz riski ve iyi iç tespit sağlanmasındaki güçlükler nedeniyle tercih edilen primer omuz hemiartroplastisi, mükemmel sonuçların alınmasının çok zor olmasına rağmen iyi bir tedavi seçeneğidir.Objectives: In this study, elderly patients treated by hemiarthroplasty for the four-part proximal humerus fractures were retrospectively evaluated. Patients and methods: Twenty-eight patients 60 years of age and above who underwent hemiarthroplasty for the four-part humerus proximal shaft fractures between years 1991-2005 were evaluated. The mean age was 67.7 years (61-82). Nine patients were male and 19 patients were female. Cause of fracture in 11 cases was traffic accidents (39.3 %) and in 17 cases it was a simple fall (60.7 %). Results: The mean follow-up time was 54.5 (26-153) months. Rehabilitation started at the end of the first week of surgery. All the cases were evaluated according to the Neer Scoring System. The mean Neer score was 77.1 (32-92). Results were excellent in 14.3%, adequate in 46.4%, inadequate in 28.6% and unsuccessful in 10.7% of the cases. Conclusion: Primary shoulder hemiarthroplasty is a preferred treatment method in elderly patients having four-part humerus proximal fractures despite limited excellent results. Presence of osteoporosis, high osteonecrosis risk and difficulties in internal fixation amend the outcome