Tavşanlarda kullanılan farklı greft materyallerinin kemik iyileşmesi üzerindeki etkilerinin radyolojik ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi

Çalışmamızda, iki greft materyalinin osteoindüktif potansiyel, fibröz doku gelişimi, enflamasyon, yabancı cisim reaksiyonu, fiziksel ataçman, greftte rezorpsiyon ve biokompatibilite özelliklerinin tavşan tibiasında oluşturulan kemik içi kaviteleri kullanılarak histopatolojik ve radyolojik olarak karşılaştırılması amaçlandık. Kemik defektlerindeki yara iyileşmesinin hem yumuşak doku hem sert doku tamir sürecinin incelenmesi için daha önce literatürlerdeki gibi deneylerde kullanılan çalışma modellerine benzer şekilde 16 adet tavşan tibiasında defekt oluşturulması planlandı. Her gruba 8 tavşan ayrılacak şekilde, 16 adet denek çalışma gruplarına randomize olarak dağıtıldı. Daha sonra, her iki grupta deneklerin her bir tibialarında 2'şer adet 2 cm aralıklarla 6 mm çapında defektler oluşturuldu. Her kontrol döneminde 3 adet tavşan FDBA grubundan, 3 adet tavşan DFDBA grubundan olmak üzere toplam 6 tavşan çalışmaya katıldı. Her tavşandan greft materyali (1.grup), greft materyali + membran (2.grup) ve kontrol (3.grup) olmak üzere toplam 6 örnek değerlendirmeye alındı. Çalışma süresi sonunda (6 hafta), toplam 12 tavşanda 36 örnek değerlendirildi. Histolojik değerlendirmeden sonra kemik yoğunluğu değerleri radyolojik olarak saptandı. Çalışmaya dahil edilen tavşanların tibiasında oluşturulan defektlerden sonra takip eden 3. ve 6. haftada 12'şerli gruplar halinde intrakardiyak ketamin enjeksiyonu ile sakrifiye edildi. Elde edilen örneklerde kemik defekti ve greft materyaline karşı gelişmiş yanıt değerlendirilerek, hematom, granülasyon dokusu, fibroblastik dokular, yeni kemik(osteoid) yapımı, kemik rezorpsiyonu, osteoblastik -osteoklastik aktivite, yabancı cisim yanıtı, greft rezorbsiyonu, creeping, vasküler dokular ve enfeksiyon varlığı histopatolojik olarak araştırıldı. Sonuç olarak, radyografik analizlerde MinerOss'un yalın ve membranlı kullanıldığı defektlerdeki kemik yoğunluğunun Grafton'un yalın ve membranlı kullanıldığı defektlerin yoğunluk değerlerinden daha yüksek değerlere sahip olduğu görüldü. Histolojik değerlendirmede ise 3.haftada MinerOss (kortiko-kansellöz) kemik grefti kullanılan grupta Grafton kemik matriksi kullanılan gruba oranla daha fazla osteoblastik aktivite ve yeni kemik formasyonu saptandı. 6. haftadaki histolojik sonuçlarımıza göre, hem membranlı hem membransız grupta MinerOss'un (kortiko-kansellöz) Grafton'a göre daha fazla yeni kemik oluşturduğu gözlendi. Mineross'un yalın ve membranlı kullanıldığı tüm defektlerdeki yeni kemik formasyonu ve kemik yoğunluğunun Grafton'a oranla daha yüksek değerlere sahip olduğunu görüldü