Kuruluş Dönemi'nde (1098-1112) Antakya Haçlı Prinkepsliği-Bizans ilişkileri/

Bizans imparatorlugunun XI. Yüzyılda, Marmara denizine kadar dayanan Türk ilerleyisini durduramaması neticesinde, imparatorluk çareyi Batıʼdan ücretli asker yardımı istemekte bulmustur. Ancak imparatorlugun bu yardım istegi, Papalıgın kendi çıkarları dogrultusunda hareket etmesi ile bir Haçlı Seferi haline dönüsmüstür. 1095 Kasımında Clermont Konsiliʼndeki Papa II. Urbanusʼun çagrısı, heyecanlı halk kitlelerini, kutsal Kudüsʼü Müslüman zulmünden kurtarma sloganıyla harekete geçirirken, Batıʼda hiç bir gelecegi olmayan asillerin ise Doguʼda devlet kurup zengin olma hayalleri sefere katılmalarına sebep olmustur. I. Haçlı Seferi (10961099) sonucunda, Anadolu ve Yakındogu topraklarında bölgenin siyasi güçlerini; özellikle Bizans imparatorlugunu ve Türk devlet ile beyliklerini mesgul edecek olan dört önemli haçlı devletçigi kurulmustur. Uzun süre aynı cografyayı paylasmıs olan iki devlet arasındaki siyasi münasebetleri inceledigimiz “Kuruluş Döneminde (10981112) Antakya Haçlı Prinkepsligi Bizans liskileri” adlı yüksek lisans tezimizde Normanların Bizans mparatorlugu ile olan iliskilerini isledigimiz giriş kısmının ardından, birinci bölümde Bohemundʼun ve ikinci bölümde Tankredʼin devletin kurulusundan baslayarak 1112 yılına kadar olan mücadelesini ele aldık. Konunun bütünlügünü saglaması açısından üçüncü bölümde ise, 1112 yılından sonra bu iki devlet arasında yaşanan ilişkilere özet bir şekilde degindik