Bilgi toplumuna geçişte polis-halk ilişkilerinin yeni boyutları

Toplumsal değişme ile toplumun sosyal, kültürel, ekonomik ve politik alanında değişim yaşanmaktadır. Bu duruma bağlı olarak toplumun istekleri, ihtiyaçları, ilişki şekilleri değişmekte ve yeni sorunlar ve yeni suç türleri ortaya çıkmaktadır. Bu nedenle, devletin kamu kurum ve kuruluşları ve özel sektör gibi iç güvenlik hizmeti veren Polis Teşkilatının da kendisini yenilemesi, çağın gereklerine göre teknolojik imkanlarla donatması, değişen toplumun ihtiyaçlarına göre başarılı, verimli hizmet verebilmek, yeni sorun ve suç türlerinin çözümünde, halkla iyi ilişkiler içerisinde olarak, halkın beklentilerine cevap verebilmesi gerekmektedir. Bu bağlamda yapılan araştırmanın birinci bölümde, Türkiyeʼnin bilgi toplumuna geçişteki durumu ele alınarak, bilgi toplumunun oluşması ile beraber ekonomik, sosyal, kültürel ve politik anlamda meydana gelen değişiklikler ve ülkemizin üzerine düşen görevler irdelenmiştir. İkinci bölümde ise, iç güvenlik hizmeti veren Türk Polis Teşkilatının kuruluşu, şu anki mevcut iç ve dış halkla ilişkileri, sorunları ve beklentileri ele alınmış, üçüncü bölümde ise, Polis Teşkilatının halkla ilişkilerine olumlu yönde etki edecek etkin ve yardımcı faktörlerle beraber, bilgi toplumu polisinin halkla içi içe, verimli ve başarılı bir hizmet sunabilmesi için yardımcı faktörler ve öneriler sunulmuştur. Yapılan bu çalışma sonucunda, Polis Teşkilatının bilgi toplumu polisi olma yolunda iç ve dış halkla ilişkilerinde birtakım yetersizliklerinin bulunduğu tespit edilerek, en başta personel alımı ve eğitimi başta olmak üzere vatandaşlarla ilişkilerinde iletişim becerilerinde yeterince iyi olmadığı, teknolojik imkanlardan tam olarak faydalanamadığı tespit edilmiştir. Bunun yanında, yapısal ve özlük haklarından kaynaklanan bazı sorunların personelin motivasyonunu olumsuz yönde etkilediği, tanıtım ve halkı bilgilendirme hususunda yeterli olmadığı ve en önemlisi örgütün halkla ilişkiler faaliyetlerini profesyonel anlamda yapmadığı, bu yerlerde çalışan kişilerin yeterlilik düzeyinin iyi olmadığı anlaşılmıştır