Çeliğin ısıl işleminin teorik ve pratik esasları

Demir esaslı malzemelerde geniş sınırlar içersinde değiştirilebilen özellikleri, esas olarak yapı tarzına ve yapı durumuna bağlıdır.Demir-Karbon diyagramı esas alınarak, teknik ısıl işlem yöntemleri, dönüşümün etkili olmadığı ısıl işlemler ve dönüşüme bağımlı ısıl işlemler halinde iki ana gruba ayrılabilir.Birinci grupta, bileşim farklılıklarının dengelenmesi için difüzyon tavlaması, talaşlı şekillendirmeyi iyileştirmek için kaba tane tavlaması, soğuk şekillendirmeyle yükselmiş dayanım ve sertliğin giderilmesi için rekristalizasyon tavlaması, iç gerilimlerin azaltılması için gerilim giderme tavlaması ve dayanımın yükseltilmesi için çökelme sertleştirilmesi işlemleri sayılabilir.İkinci grupta ise, normal tavlama, sertleştirme, ıslah ve ara kademede ıslah işlemleri söylenebilir.Yalnızca yüzeyin özelliklerini değiştirmekte sınırlı kalabilecek tarzda da ısıl işlemler yapılabilir.Yüzeye yalnızca yabancı atom difüzyonuyla daha sert yüzey elde etme yöntemleri olarak, sementasyon nitrürasyon, borlama yada kromaj işlemleri sayılabilir.Karbür gibi gaz fırınındaki metal yada metal olmayan bağlantıların yüzey üzerine, örneğin CVD-yöntemi ile kaplanmasıyla da yüzey özelliklerinin iyileştirilmesi olanaklıdır.Beşinci grup olarak, Termomekanik işlemdir