Hospital arrival times and prehospital early interventions applied by accompanying relatives of patients with acute myocardial infarction

Giriş: Bu çalışmanın amacı, miyokard infarktüsü belirti ve bulgularının başladığı ve hastanın-yakınlarının bunu fark ettiği andan itibaren hasta ve yanındaki kişiler tarafından uygulanan girişimlerin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, izmir'de merkezi bir devlet hastanesinin acil servisinde gerçekleştirildi. Eylül 2005 ile Mayıs 2006 tarihleri arasında belirtilen kuruma göğüs ağrısı ile başvuran ve kardiyoloji konsültasyonu sonucunda akut miyokard infarktüsü tanısı ile kardiyoloji kliniğine yatışı yapılan hastaların yakınları araştırma evrenini; bu evrenden araştırmaya dahil edilme kriterlerine uyan 150 hasta yakını ise araştırma ömeklemini oluşturdu. Veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından geliştirilen ve hasta yakınına ilişkin demografik özellikler, hastane öncesi hastanın yaşadığı semptomlar, semptomlara yönelik yapılan uygulamalar ve hastaneye ulaştığında yapılan girişimler olmak üzere üç bölümden oluşan "Girişim Listesi Formu" kullanıldı. Bulgular: Miyokard infarktüsü geçiren hastaların hastaneye ulaşma süresi ortalama 29.04 (SD=32.31) dakikaydı. Şikayetlerin başladığı ilk anda hastaların yakınlarının %25.3'ü şikayetleri hafifletmek için rahat bir pozisyon verdiği (oturur veya yarı oturur pozisyon), %16.7'si hastaya ilacını verdiği, %13.3'ü acil yardım çağırdığını (1-1-2) belirtirken %30.7'si yaşadığı semptomlara ilişkin o anda hiçbir şey yapmadığını ifade etti. Hastaneye ulaşmada hastaların %41.3'ünün kendi özel arabalarını kullandığı, %26.7'sinin ambulansla geldiği belirlendi. Bu çalışmadan elde edilen veriler sonucunda, miyokard infarktüsü ile hastaneye başvuran hastaların acil yardım isteme oranları %35.3 olarak saptandı, hasta ve yakınlarının öncelikle semptomları kendi girişimleri ile hafifletmeye çalışmaları ve şikayetler ısrarcı bir şekilde devam ettiğinde acil yardım isteme eğiliminde oldukları belirlendi. Sonuç: Miyokard infarktüsünde altın saatleri etkin kullanabilmek ve sağ kalımı artırabilmek için bu konuda halkın bilinçlendirilmesini sağlayacak çalışmalara ihtiyaç vardır.Objectives: The aim of this study is to examine the interventions applying by patients' family members or accompanying people with acute myocardial infarction (AMI) when sign and symptoms related to heart attack started or realized. Materials and Methods: The study was carried out in an emergency department of a public hospital located in the city centre of Izmir between September 2005 and May 2006. Study population included members of family or accompanying friends of patients diagnosed as the result of cardiology consultation. The research sample consisted of 150 people who have matched the inclusion criteria. The study form composed of Intervention List included demographic characteristics of people, symptoms that patients complained of before arriving the hospital and interventions to cease the symptoms. Results: The mean time of arrival to the hospital was 29+32.3 minutes. When sign and symptoms started, 25.3% of participants provide more comfortable position to the patient (such as sitting or semi-sitting position), 16.7% gave the drugs of the patient, 13.3% called emergency aid (1-1-2) and 30.7% did not make an attempt during the symptoms started. It was found out that 41.3% of patients arrived to the emergency room with their car and 26.7% with ambulance. The rates of alerting emergency medical system were 35.3%. Patients and their relatives incline to relieve the complaints before they seek and urgent aid and calls emergency medical system if the symptoms persist. Conclusion: Providing the patients to admit sooner to the emergency departments by organizing public training campaigns should enhance the survival rates in acute myocardial infarction