Selüloz esaslı ipliklerin büküm katsayısının temel dokuma kumaş yapıların fiziksel ve mekanik özelliklerine etkisi üzerine bir çalışma

Pamuk, dünyada en çok üretilen doğal liftir ve yenilenebilir kaynaklardan elde edilen en önemli tekstil hammaddesidir. Dünyadaki ekilebilir tarım alanlarının yaklaşık %2,5'inde pamuk yetiştirilmektedir. Ancak pamuk tarımının verimli bir biçimde yapılabilmesi, pek çok çeşitte ve yüksek miktarda tarım kimyasalı kullanılmasını gerektirmesinin yanı sıra, aşırı su tüketimine de yol açmaktadır. Selüloz, dünyada en bol miktarda bulunan polisakkarit yapılı bir biyo-polimerdir ve yenilenebilir bir kaynaktır. Çeşitli kimyasal ve mekanik üretim süreçlerinin ardından tekstil endüstrisinin kullanımına uygun lif haline dönüştürülebilmektedir. Bu tip liflere, rejenere selüloz lifleri adı verilmektedir. Bu çalışmada, pamuk ve iki tip rejenere selüloz (viskon ve lyocell) lifinden, üç ayrı büküm katsayısında eğrilmiş ring ipliklerinden, 3 ayrı sıklıkta dokunan bezayağı, dimi 1/3 S, dimi 2/2 S ve panama 2/2 konstrüksiyonlu dokuma kumaşların fiziksel mekanik ve özellikleri, istatistiksel yöntemler kullanılarak, karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Böylelikle, rejenere selüloz liflerinin, pamuğun (Bt pamuk varyeteleri de dahil olmak üzere) yerini alabilecek bir seçenek oluşturup oluşturamayacaklarının irdelenmesi amaçlanmıştır