Potansiyel antineoplastik bileşikler olarak bazı heterosiklik moleküllerin mannich bazları

Tez kapsamında antineoplastik maddeler olarak kullanılan urasil ve bis(2- kloroetil)amin aynı molekülde Mannich Tepkimesi yardımıyla birleştirilmiştir (A1 Bileşiği). Bu biyoaktif bileşiklerin vücutta ardışık serbestlenmesi ile malignant dokuda daha güçlü toksisite oluşacağı beklenmektedir. Diğer yandan değişik pKa değerlerine sahip dimetilamin, piperazin, morfolin ve piperidin gibi aminler aktif hidrojen bileşiği olan urasil ile formaldehit varlığında klasik Mannich Tepkimesi koşulları altında Mannich bazlarına dönüştürülmüştür (sırasıyla A2, A3, A4, A5 Bileşikleri). İlk kez bu çalışmada önerilen olası bir mekanizma (Şekil 16) ile Mannich bazlarının kinon metid ara ürünleri üzerinden biyolojik nükleofillerle katım tepkimesine girerek alkilleme yapabileceği önerilmektedir. Ayrıca urasilmannich bazlarının beklemekle urasile dönüşmesi bileşiklerin in vivo ortamda antimetabolit özellikteki urasil verme olasılığını artırabilir (55). Bu olasılıklar hakkında fikir edinebilmek amacıyla A1 bileşiği üzerinde biyomimetik nükleofil olan 2-merkaptoetanol kullanılarak ön stabilite testi yapıldığında, çalışılan koşullarda (37 oC, pH 7.4) molekülün değişmeden kaldığı saptanmıştır. İleri çalışmalarda bileşiklerin değişik pH değerlerindeki stabilitelerinin incelenmesi potansiyel antikanser bileşik tasarımında yararlı bilgiler sağlayabilir. Sentez edilen bileşiklerin kimyasal yapıları UV, IR, 1H NMR, 13C NMR, kütle spektrumları değerlendirilerek saptanmıştır. 5-(Piperazinometil)urasil (A3) ilk kez bu çalışmada rapor edilmektedir. Literatürde sadece 5-(dimetilaminometil)urasil (A2) bileşiği için UV, IR, NMR bulguları, 5-((bis(2-kloroetil)amino)metil)urasil (A1) bileşiği için UV, IR ve elementel analiz sonuçları vardır, diğer bileşikler için elementel analiz sonuçları verilmiştir. A1, A2, A4 ve A5 bileşikleri sistematik spektral analiz yorumları ile ilk kez bu çalışma ile rapor edilmektedir