Dış politika aracı olarak diplomasi ve Kazakistan Cumhuriyeti örneğinde kurumsal diplomasi

Günümüz koşulları göz önüne alındığında, uluslar arası toplumun birimleri arasında, devletin dış ilişki organlarının, devletin dış politikasının amaçları ve görevlerinin uluslararası hukuk normlarıyla onaylanan, barışçıl amaçla yürütülen resmi faaliyeti olarak tanımlanabilecek olan diplomasi bu aşamaya gelene kadar birçok dönemden geçmiştir. Uzun dönemler boyunca, değişimler geçirerek gündeme gelen diplomasinin örf ve adetleri bunun yanında bu örf ve adetlerin zamanla hukuki özellik kazanması ve kodlaştırma çalışmalarının sonucunda, 1961 tarihli Viyana Diplomasi İlişkileri Sözleşmesi’nin ortaya çıkmasına sebebiyet vermiştir. Kazakistan Cumhuriyeti’nde diplomatik faaliyetleri gerçekleştiren kurumlar devlet içi (Cumhurbaşkanı, hükümet, dış işleri bakanlığı ve kendi yetkisi sınırında dış ilişkileri yürüten farklı bakanlıklar ve kurumlar) ve devlet dışı organları (diplomatik temsilcilikler: elçilik, diplomatik misyonlar, konsolosluk kurumlar: başkonsolosluk, konsolosluk, yardımcı konsolosluk ve konsolosluk ajandalar, bide Kazakistan Cumhuriyetinin uluslararası örgütlerdeki temsilcilikleri) olarak ikiye ayırabiliriz. Diplomasinin bu organlar aracılığıyla yürütülmesinde gündeme gelen diplomatik ayrıcalık, dokunulmazlık ve bağışıklık başlıkları altında toplanmaktadır. 15 yy.da Orta Asya’da kurulan Kazak Hanlığı’yla beraber oluşan Kazak Diplomasisi asırlar boyu kendisini sürekli geliştirerek, günümüzde kendi meyvesini vermektedir. Bağımsızlığının 19. yılını kutlayan genç devlet Kazakistan, uluslararası hukukun bağımsız bir öznesi olarak uluslararası arenada etkin bir diplomasi yürütmektedir. Astana’nın 1 Ocak 2010’dan bu yana Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı dönem başkanlığını başarıyla sürdürmesini Kazak diplomasisinin büyük bir zaferi olarak kabul edebiliriz. Kazakistan, İslam Konferans Örgütü’nün 2011 yılı dönem başkanlığını da alarak Orta Asya’nın diplomasi merkezi olmayı hedeflemektedir